Column • Deze zomer raakte Feyenoord meer kwijt dan een handvol spelers

“Daar gaat er weer een", zegt een stevig gebouwde man als de zwarte Mercedes met Feyenoord-vlaggetjes op de motorkap het voorplein bij De Kuip afrijdt. In zijn ene hand heeft hij een blik bier, in de andere een joint.

Een paar honderd familieleden en vrienden hebben zich op deze zomerse zaterdagmiddag verzameld bij de tempel aan de Maas om afscheid te nemen van hun geloofsgenoot 'Bolle Fred'. In 2018 spreek ik hem voor mijn boek over Feyenoord-tatoeages. Ook zijn 'VAK S' tatoeage staat erin. "Ergens in de jaren zeventig heb ik die zelf gezet met naald en Oost-Indische inkt", vertelt hij, "en ik ben er nog elke dag trots op. Ik was helemaal bezeten van Feyenoord."

Fred wordt geboren in Charlois. Tot zijn achtste woont hij met zijn ouders, zusje en broertje bij oma en opa. Hierna woont hij tot zijn vijftiende in een protestants opvoedingstehuis in Zutphen. Terug in Rotterdam is hij weer veel bij oma en opa waar hij op een matrasje in de gang slaapt. Zijn ouders scheiden en Fred is vierentwintig als zijn moeder overlijdt. Zijn zus is dan twintig, zijn broer zestien. De warmte die Fred thuis heeft gemist, vindt hij in De Kuip tussen de jongens op Vak S. "Hij was een boef", zegt zijn broer Raymond. "Ik zei wel eens tegen hem: 'Jij hebt meer wedstrijden vastgezeten dan je hebt gezien'. Maar hij had een klein hartje. Ik ben er trots op zijn broertje te zijn."

Op het voorplein van De Kuip dribbelt Mara, uitbaatster van Café 't Paviljoentje, op hoge hakken driftig heen en weer. Zij zag Fred elke ochtend als hij een bakkie kwam doen. Vanmiddag zal zij in crematorium Hofwijk met warme woorden een standbeeld boetseren voor Fred. "Het zal even wennen zijn om de dag te beginnen zonder Fred. Het eerste wat hij altijd zei was: 'Hoe gaat het met jou?'. Hij was oprecht geïnteresseerd en lief."

Mike en Miranda zijn er, Peter is er, André, en Tjitte met Chelsea Rob. Philip hangt een doek aan het stadionhek met een portret van Fred en de tekst 'Vak S voor het leven'. Tot aan zijn dood zitten Vak S en Feyenoord bij Fred in het bloed. Op de dag dat Feyenoord met ruime cijfers wint in Zwolle en de aartsrivaal verliest in Breda, deelt Fred zijn vreugde op Facebook. De volgende dag wordt hij thuis dood gevonden. Op 19 augustus, 19-08.
Robbie is er ook, Fred en hij waren vijfendertig jaar bevriend. "Fred leefde voor Feyenoord. Vroeger deed hij de gekste dingen om aan geld te komen voor een kaartje. Ging hij bij V&D grammofoonplaten stelen om ze te verkopen." 
"Het gaat wel hard", verzucht Ronald. In juni verliest hij zijn kameraad Corné. Dennis Chelsea is er ook. Na een turbulent verleden heeft hij rust gevonden in het geloof. Nu bezoekt hij de plaatsen waar Jezus zijn voetstappen heeft staan. Hij is net terug van een reis door Jordanië, vorig jaar bezocht hij Israël. Het geloof dat alle aanwezigen hier met elkaar delen, is Feyenoord. Sommigen zagen elkaar onlangs in De Kuip, anderen zagen elkaar gisteren nog in 't Paviljoentje. Weer anderen hebben elkaar jaren niet gezien en genieten van het weerzien. Ongemerkt werden de kwajongens van toen de oude garde van nu. Het overlijden van een kameraad confronteert ze met hun eigen sterfelijkheid. Deze zomer ging het hard. Feyenoord raakte veel meer kwijt dan een handvol spelers. Met Fred, Corné Kuijstermans, Cor van Aken, Suki en Leo Borsboom verliest de club in te korte tijd teveel trouwe supporters. 'Alleen de hemel kent een goede transferwindow', schiet het door mijn hoofd. De saamhorigheid onder de kameraden die achterblijven onderstreept hun liefde voor de club en voor elkaar. Het kapitaal van Feyenoord staat niet op het veld, het zit op de tribune.

Frans