Column • Feyenoord heeft voor Valente nog een troefkaart in handen

"Het complete plaatje moet kloppen." Melvyn Wolthers is zaakwaarnemer van Luciano Valente. In het Dagblad van het Noorden vertelt hij over de ambities van de speler. Luciano wil zich ontwikkelen. Geld is niet het belangrijkste. Zijn ultieme doel is een WK spelen. Hij is toe aan een stap hogerop en binnen drie weken neemt hij een beslissing.

Dat is duidelijke taal en daar houden Feyenoorders van. Tenzij hij voor PSV kiest natuurlijk, dan is hij een ordinaire geldwolf. Tot die tijd hopen wij op zijn handtekening. Valente sprak al met Robin van Persie, vorige week bracht hij een bezoek aan trainingscomplex 1908 en met FC Groningen speelde hij al in De Kuip. Dat zijn alvast drie vinkjes.

Feyenoord heeft nog een troefkaart in handen. Om hem definitief over de streep te trekken, had Feyenoord hem vrijdagavond kunnen meenemen naar het Maasgebouw. In Brasserie De Kuip organiseerde supportersvereniging De Feijenoorder de jaarlijkse seizoensafsluiting met een borrel voor haar vrijwilligers. Valente zou er vast en zeker warm zijn ontvangen door leden van het sfeerteam die hem vertellen waarom zij zeeën aan vrije tijd besteden aan die grandioze sfeeracties. Redactieleden van Hand in Hand vertellen hem waarom zij elke maand uren vrije tijd stoppen in het supportersmagazine. Luciano maakt kennis met Carli, Lawrence, Ayla en Annelien die het kantoor van de vereniging draaiende houden en de zoveelste vrije avond opofferen, net als de aanwezige onbezoldigde bestuursleden.

Valente maakt kennis met Anneke, die afgelopen seizoen haar man John 'Bussie' Jacobs verloor. John is postuum benoemd tot lid van verdienste. Luciano krijgt kippenvel als de aanwezigen uit volle borst zingen: "Hand in hand kameraden, hand in hand voor Feyenoord één!". Hij maakt kennis met de kinderen van schrijver Jan Oudenaarden, die er in de winterstop zomaar tussenuit is gepiept. Priske werd ook Jan te veel. Anderen vertellen Luciano over kameraad Fred Reuvers die afgelopen week zijn oneerlijke strijd moest staken. Ze vertellen hem waarom zovelen zich komende vrijdag vanaf half twee op het voorplein van De Kuip verzamelen om met een rode en of witte bloem in de hand een erehaag te vormen als Fred nog één keer langs zijn stadion komt.

Jeannette sleurt Luciano mee naar het selfieapparaat en Richard uit Papendrecht nodigt hem uit voor een optreden van zijn skaband. Aan het eind van de avond komt Luciano even bij aan een tafeltje achterin de brasserie. Daar stelt Elly, die als eindredacteur elk artikel, elke zin, elk woord dat wordt geschreven voor supportersmagazine Hand in Hand onderwerpt aan een kritische blik, hem voor aan de vrouw tegenover haar. Ze is in de tachtig, netjes gekleed en mooi opgemaakt, ze heeft haar haren in de plooi, lacht vriendelijk, kijkt hem met zachte ogen aan en schudt hem de hand.
"En waarom bent ú hier, mevrouw?, vraagt Luciano haar.
"Dat zal ik je zeggen, lieve jongen. Maar laat ik mij eerst even voorstellen. Ik ben Adrie, Adrie Moulijn. Dit is mijn huis en dit is mijn familie. Welkom thuis, jongen."
 
Frans