Column • In Rotterdam houdt bijna iedereen van Feyenoord, behalve in het stadhuis

Eindelijk is het zover. Frank, een klant uit Doetinchem, heeft mij gevraagd of ik hem Rotterdam beter wil leren kennen. Vrijdagochtend treffen wij elkaar in de hal van Rotterdam CS. Na een warme begroeting gaan we op pad voor een stadswandeling. We zijn nog maar net op weg of we stuiten op het Schouwburgplein op Michel, een Brabantse Feyenoord-supporter die vandaag ook met een klant heeft afgesproken in Rotterdam.

We praten wat over Feyenoord en vervolgen onze weg. Via Lijnbaan en Stadhuisplein komen we op de Coolsingel waar ik Frank wijs op het bordes waar Feyenoord van mij vaker had mogen staan. Op de Meent stoppen we bij Dudok voor koffie met appeltaart. We praten over van alles. Een beetje over werk, een beetje over relaties en veel over onze zoons en in mijn geval ook altijd over Feyenoord.
Onderweg deert de miezerregen ons geen moment. Via de Koopgoot, boekhandel Donner en Maritiem Museum komen we bij het beeld van Zadkine. Aan de Leuvehaven nemen we de watertaxi naar Hotel New York. De stuurman draagt een Feyenoord-sjaal. "Die draag ik altijd", zegt hij, "behalve in de zomer, dat is me te warm.”

Na de lunch vervolgen we onze toeristische route via 'de hoerenloper' naar Katendrecht. We nemen een kijkje in de Fenix Food Factory. Op het Deliplein komt Feyenoord-supporter Tjalling net uit Theater Walhalla gelopen. De begroeting is hartelijk. Frank en ik stoppen even bij Tattoo Bob en gaan via de Sumatraweg, waar aan een van de woningen altijd een Feyenoord-vlag wappert, naar de Bakkerswerkplaats. Daar halen we iets dat lijkt op een muffin, die we oppeuzelen tijdens onze wandeling naar de SS Rotterdam. Na een rondje over het schip nemen we de watertaxi naar de Euromast. Daar werkt Feyenoord-supporter Lennard. Vandaag is hij er niet, zegt een vriendelijke collega. Als zij hoort dat ik met hem heb samengewerkt bij Feyenoord-supportersvereniging De Feijenoorder geeft zij ons een munt voor een bezoek aan de top van de mast. Ik heb al hoogtevrees als ik op een deurmat sta, dus ik blijf op het uitkijkplatform en Frank gaat in zijn uppie verder omhoog. Intussen geniet ik van het uitzicht op de Erasmusbrug en, iets verder weg, De Kuip.

We bezoeken De Ballentent, lopen langs de Veerhaven, steken het Vasteland over naar de Westersingel en bereiken via de Witte de Withstraat de Oude Binnenweg. Bij Sijf drinken we wat en als we bij restaurant Hong Kong de dag afronden komt het gesprek opnieuw op Feyenoord en op de aflevering van BOOS van 'onderzoeksjournalist' Tim Hofman. Ik schets Frank de politieke context en vertel hem over het bezoek, een paar dagen eerder, van de kersverse burgemeester en raadsleden aan Feyenoord. Voor raadsleden van partijen die zich jarenlang sterk maakten voor een nieuw stadion en het liefst De Kuip wilden afbreken, moet dat bezoek hebben gevoeld als een gang naar Canossa. Het gesprek staat al langer gepland maar enkele relbeluste Rotterdamse politici grijpen de ontmoeting aan om de Feyenoord-directie te bevragen over de 'onthullingen' van Tim Hofman die niet meer zijn dan een slordig samenraapsel van oud nieuws over misdrijven waarvan de daders al lang en breed zijn opgepakt en bestraft. De uitzending doet bovendien in geen enkel opzicht recht aan al het positieve dat over Feyenoord kan worden gemeld.

Na het gesprek met Feyenoord zegt Ingrid van Wifferen, raadslid van D66 Rotterdam, "niet overtuigd” te zijn, want zij mist bij Feyenoord "zelfreflectie”. Je moet het maar uit je mond krijgen. D66, dat is de partij van toenmalig wethouder Adriaan Visser die de deal met Goldman Sachs zo goed vond en die Goldman Sachs zo’n toffe bank vond. Dat hebben we geweten. Stadion en club moeten er nog jaren voor bloeden. D66 is de partij die Rotterdam een peperduur stadion door de strot wilde duwen waarvan de financiering nooit rond kwam en waarvoor geen bouwer werd gevonden. D66 is de partij die gretig instemt met een bestemmingsplan dat door de Raad van State werd vernietigd. Uiteindelijk is dat hele stadionplan een miljoenenverslindend luchtkasteel gebleken, gebouwd op drijfzand. Het zijn niet de Rotterdamse politici maar bezorgde Feyenoord-supporters die al die jaren wél hun ogen openhielden en de leugens ontmaskerden. Die supporters hebben geen politiek belang, die hebben maar één belang: het beste voor Feyenoord.
Waar je mag verwachten dat Rotterdamse politici na het falen van het rammelplan Feyenoord City het boetekleed aantrekken en Feyenoord excuses aanbieden, gaan D66 Rotterdam en enkele vazallen door met het beschadigen van Feyenoord, De Kuip en het legioen. En uitgerekend zij betichten Feyenoord van gebrek aan zelfreflectie. Dat is een gotspe.

Als Frank en ik de West-Kruiskade oversteken komt ons een vrouw met een Aziatisch uiterlijk tegemoet. Ze heeft een klein postuur, draagt een hoofddoek en sleept met een grote boodschappentas die bijna de straat raakt. Met stralende ogen boven haar schraalrode wangen kijkt ze ons aan en zegt: "Gezegende dagen". Frank en ik kijken elkaar lachend aan, we nemen afscheid en wensen elkaar gezegende dagen. Onderweg naar huis concludeer ik dat in Rotterdam bijna iedereen van Feyenoord houdt, behalve in het stadhuis.

Frans