"Dat vond ik jammer en daarom was ik vaak kritisch op het beleid"

Oud-Feyenoorder Kees van Wonderen won met de club in 1999 de landstitel en Johan Cruijff Schaal en was onderdeel van het team dat in 2002 tot ieders verrassing de UEFA Cup won. Volgens de voormalige verdediger waren de successen bij Feyenoord vaak incidenten. “Dat vond ik jammer en daarom was ik vaak kritisch op het beleid.”

“Feyenoord is een hele mooie en belangrijke periode geweest in mijn leven. Het heeft mij ook als persoon verder ontwikkeld”, zo vertelt Van Wonderen in de podcast Kein Geloel. Jarenlang was hij de verdedigende rots in de branding bij de Rotterdammers. “Er zijn in de acht seizoenen bij Feyenoord een aantal hoogtepunten geweest. Het kampioenschap in 1999, hoe we dat vierden op de Coolsingel, was iets onvergetelijks”, zo zegt hij nu.

Terugkijkend vindt Van Wonderen dat Feyenoord veel vaker om de prijzen had moeten spelen. “Ik ben en was altijd wel kritisch op Feyenoord. Dat was al zo in mijn eigen periode bij de club. Dat had ermee te maken dat je speelde bij een topclub, terwijl we eigenlijk nooit echt een elftal van een topclub hadden. Ook het kampioenschap in 1999 ging met een beetje hangen en wurgen.” Wat dat betreft, schaalt Van Wonderen het elftal uit 2002 hoger in dan het team waarmee hij kampioen werd. "Toen hadden we voor het eerst een elftal waarbij je het gevoel had: wij gaan deze wedstrijd winnen. Er zat zoveel voetbal in dat team. Zoveel kwaliteit. Dat voelde echt als het spelen bij een topclub.''

In 2002 won Van Wonderen de UEFA Cup, nadat achtereenvolgens SC Freiburg, Glasgow Rangers, PSV, Inter Milan en Borussia Dortmund werden verslagen. Het was technisch directeur Rob Baan die destijds het elftal opbouwde met kwaliteitsspelers als Pierre van Hooijdonk, Jon Dahl Tomasson, Brett Emerton, Shinji Ono en Bonaventure Kalou. In die periode kwam ook de aanstormende Robin van Persie over van Varkenoord. Na de winst van de Europese bokaal kwam alleen toch weer de klad in het aankoopbeleid. “Daarom ben ik ook altijd kritisch op Feyenoord. Rond het jaar 2002 hadden we een elftal dat heel gericht werd opgebouwd. Dat was bij elkaar gezocht en er werd doorgeselecteerd. Wat er gevraagd wordt bij een topclub. In de jaren daarvoor en daarna was er op het elftal wel wat aan te merken. Het was niet echt een topelftal. Dan speel je dus niet echt mee om de prijzen en kan je niet concurreren. Dat vond ik jammer en daarom was ik vaak kritisch op het beleid.”