Deadline Day · Zuid-Amerikaanse invasie (1996)

Vandaag is het Deadline Day. De transfermarkt in Nederland sluit om middernacht. 1908.nl blikt vandaag terug op memorabele transfers. Deel 4: Sánchez, Graff, Picún, Montoya, Denílson, Cruz.

Tijdens de opendag in 1996 zweept een uitbundige Sambaband het Legioen op. Met getrommel en energieke dans brengt het De Kuip in Latijnse sferen. De brandende zon doet de rest. ‘Argentina! Argentina!’ brult het Legioen. 

Niet veel later worden de nieuwe aankopen Pablo Sánchez en Patricio Graff gepresenteerd. De middenvelder en verdediger komen over van het Argentijnse Rosario Central, dat in Zuid-Amerika verrassend de Copa Conmebol heeft veroverd.  

Voorheen moesten de supporters het doen met aankopen als Clemens Zwijnenberg, Henk Vos en Bernard Schuiteman. Maar nu klinken er exotische namen. Sánchez en Graff worden aangekondigd als grote talenten uit Argentinië. De verwachtingen van het Legioen worden ouderwets opgeklopt. De komst van het duo blijkt slechts een voorbode op meer. Feyenoord shopt verder in Zuid-Amerika en binnen een jaar volgen aanvaller Denílson Martins Nascimento (Brazilië), verdediger Fernando Picún (Uruguay) en de spitsen Tati Montoya en Julio Cruz (beide Argentinië). Zij voegen zich bij de Braziliaanse middenvelder Gláucio de Jesus Carvalho die reeds in de selectie rondloopt. 

De Zuid-Amerikaanse delegatie blijkt niet direct een garantie op succes. De communicatie binnen de selectie laat te wensen over. De Zuid-Amerikanen spreken uitsluitend Spaans. Een taal die trainer Arie Haan en de rest van de selectie niet machtig zijn. Met handen en voeten wordt geprobeerd op voetballend- en persoonlijk vlak verbinding te maken, maar al snel lopen de Zuid-Amerikanen met hun ziel onder de arm. Door de taalbarrière kunnen zij zich moeizaam uiten en de Nederlandse cultuur staat mijlenver van die uit hun thuisland. En als de blaadjes vallen, blijkt er een wintergarderobe nodig. De veranderingen zijn enorm. Laat staan voor jongens van begin twintig. Langzaamaan ontstaat er een Spaanstalige enclave binnen de selectie. De recentelijk aangestelde Arie Haan blijkt bovendien van de oude stempel. Voetballers krijgen goed betaald en daarvoor moeten zij strijden voor een basisplaats. Verder moeten ze niet zeuren.

Denílson, Montoya en Gláucio maken de verwachtingen niet waar en vloeien af. Sánchez, Graff en Picún veroveren wel een basisplaats. Pablo ‘Vitamina’ Sánchez wordt in zijn eerste seizoen zelfs topscorer van Feyenoord met 17 treffers. Datzelfde presteert Julio ‘El Jardino’ Cruz een seizoen later (19 goals). Toch kan Arie Haan niet voorkomen dat de onvrede in zijn selectie groeit. Na een tweede plek in de competitie en het bereiken van de halve finale van de Europa Cup II, werkt het niet meer. De mix van Nederlandse oudgedienden, Zuid-Amerikanen en opkomende jongelingen zorgt voor een verstoorde selectie. Dat Haan met ijzeren vuist wil regeren valt bovendien niet bij iedereen in goede aarde. De prestaties lopen al snel terug, waarna Haan wordt ontslagen.

Zijn opvolger is Leo Beenhakker en die brengt een kentering teweeg. De voormalige trainer van Real Madrid spreekt de Spaanse taal, waarmee hij contact weet te leggen met de Spaanstalige spelers. Hij vraagt simpelweg hoe het met ze is. Of thuis alles goed gaat. Maakt eens een grapje. Zijn aimabele stijl, inclusief de bekende arm om de schouders, zorgt ervoor dat Beenhakker ze weet te raken. Met de Braziliaanse verdediger Tininho durft Feyenoord zelfs nog een Spaanstalige speler aan te trekken. Uiteindelijk wordt Beenhakker met Cruz, Graff en Tininho in 1999 landskampioen. Na een aanloopperiode vol culturele aanpassingen kent de Zuid-Amerikaanse invasie daarmee een bevredigend einde.