Feyenoord tegen AC Milan • "Er zijn geen woorden voor deze daden van elf doodnormale jongens"

Feyenoord overwintert dankzij overwinningen op Bayern München, Benfica, Girona en Sparta Praag voor het eerst sinds 1972 op het hoogste Europese niveau. Een geweldige Champions League-campagne met hoge pieken en diepe dalen krijgt vandaag een nieuw hoofdstuk: Feyenoord neemt het in De Kuip op tegen het AC Milan van voormalig Feyenoord-spits Santiago Gimenez. In aanloop naar het Champions League-duel tegen Milan duikt 1908.nl de geschiedenisboeken in. 

Woensdag 26 november 1969. Wie erbij was, vergeet het nooit meer. Feyenoord moest een achterstand van 1-0 wegpoetsen tegen de tot dan toe sterkste verdediging ter wereld – en zo geschiedde. De Rotterdammers klopten de Milanezen op klasse en kwaliteit met 2-0. De Kuip trilde en rilde, 'Zilvervloot' en 'Hand in Hand' schalden door het stadion, supporters vielen elkaar huilend in de armen en vuurpijlen verlichtten de novemberavond.

Wim en Willem
Eenmaal in het stadion, waar de prijs van kaartjes op de zwarte markt vijf keer door het dak was gegaan, werd al snel duidelijk dat I Rossoneri niet opgewassen was tegen het Rotterdamse aanvalsspel. Tegen dit moderne voetbal stak het ouderwetse catenaccio van Milan schril af.

Na een paar vroege kansen maakte Feyenoord al in de zevende minuut de achterstand goed. Een zondagsschot van Wim Jansen verdween achter keeper Cudicini. Een enorme vreugde-explosie was het gevolg. Rotterdam werd gek. Ook keeper Treijtel kwam zijn doel uit om het feest met zijn medespelers te vieren.

Zeven minuten voor tijd - toen de Rotterdammers allang met 3- of 4-0 voor hadden moeten staan - diende Feyenoord Milan de genadeslag toe met een aanval uit het boekje. Moulijn versnelde op links, gaf een scherpe voorzet, Kindvall trok een gat, waarvan Willem van Hanegem profiteerde. Zijn kopbal ging snoeihard tegen de touwen. 2-0! Even hield De Kuip de adem in, maar toen brak de ontlading los. De tribunes trilden, ruiten leken te barsten, en ondanks alle instructies zette het Rotterdamse muziekkorps spontaan Hand in Hand in. 

Feest
Na afloop van de overwinning vielen Wim Jansen en Willem van Hanegem elkaar in de catacomben in de armen en feliciteerde iedereen elkaar. Ook op Rotterdam-Zuid bleef het nog lang onrustig. Zo ook bij café Boulevard, waar de nieuwe hit "Wie heeft Milan vermoord? Faaienoord!" werd geboren. Of bij café Kruithof, waar ze "Beschuit, beschuit, Milan ligt eruit" zongen.

Feyenoord-legende Puck van Heel was in zijn kroeg in de Bas Jungeriusstraat door emoties overmand. "Jongens, dit maken we nooit meer mee." De verslaggever van het Rotterdams Nieuwsblad zag dronken mannen in portieken liggen. "Er is nog maar één ploegendienst waarin een Rotterdammer wil werken, en dat is de Feyenoord-ploeg. Moordgozers," schreef hij de volgende morgen.

Succestrainer Ernst Happel bleef vrij kalm onder de feestende menigte, al liet hij zich ontvallen dat de zege op Milan het mooiste moment in zijn leven was. "We hebben grandioos gespeeld. Iedereen. We schreven Milan de wet voor. Misschien breekt nu het tijdperk-Feyenoord wel aan."

Complimenten
Feyenoord werd na afloop van de overwinning op de Milanezen bedolven onder complimenten. "Dit is de grootste triomf in de historie van het Nederlandse voetbal", schreef de doorgaans kritische Volkskrant de ochtend na de overwinning op Milan. Ook Het Vrije Volk was lovend. "Er zijn geen woorden voor deze daden van elf doodnormale jongens."

Ook scheidsrechter Leo Horn stond perplex, al had hij vooraf zijn geld al gezet op Feyenoord. "Ik heb heel wat gezien, maar nooit dit. Zoals Feyenoord speelde was wereldklasse." Daarna telde de arbiter een stapeltje bankbiljetten na. Hij had de uitslag namelijk juist voorspeld. De trainer van AC Milan was na afloop spaarzaam in zijn commentaar. "Ik had nooit verwacht dat Feyenoord zo goed zou zijn. De ploeg domineerde. Ik denk dat die club de Europa Cup kan winnen." 

Het grootste compliment van de avond kwam uit onverwachte hoek. Op de terugweg uit Polen hoorde Ajax in het vliegtuig over de stunt van de Rotterdamse aartsrivaal. Eerst was er ongeloof en jaloezie, maar uiteindelijk klonk diep respect door in de woorden van Piet Keizer: "Ik neem mijn bontmuts die ik in Polen heb gekocht af voor de Rotterdammers. Wat ons niet lukte, lukt hen wel."