"Ik geloof in directe plaatsing voor de Champions League"

Jakub Moder is door de media-afdeling van Feyenoord op ronde langs de voltallige Nederlandse pers gestuurd. Dit keer duikt de 26-jarige Pool op in Voetbal International, waarin hij vertelt over zijn ambities bij Feyenoord, zijn band met Quilindschy Hartman en zijn hervonden geluk in het voetbal. “Dat gevoel is moeilijk uit te leggen.”

Door een zware knieblessure speelde Moder bijna twee jaar geen wedstrijd voor Brighton & Hove Albion, waar hij na zijn herstel achteraan in de pikorde moest beginnen. Een herstart bij een andere Premier League-club lonkte en zelf een grote zak geld bij een club uit Saudi-Arabië behoorde tot de mogelijkheden. De Pools international koos afgelopen winter echter voor een verblijf in de Kuip. ''Ik ben heel gelukkig bij Feyenoord. Grote club, geweldige aanhang, prachtige stad. Binnen twee weken had ik een huis. Ik ben hier met mijn vrouw en hond, een Cockapoo, en samen voelden we ons onmiddellijk thuis in Rotterdam. Zeker omdat ik ook veel Poolse supporters op de tribune zie.''

Champions League
Sinds de komst van de middenvelder oogt Feyenoord steeds stabieler. De afgelopen vier competitiewedstrijden werden allemaal gewonnen, waardoor de achterstand op nummer twee PSV inmiddels is geslonken tot vijf punten. Moder heeft daardoor een directe plaatsing voort de Champions League nog niet uit zijn hoofd gezet. ''Ja, ons plaatsen voor de Champions League, het liefst door tweede te worden. Ik geloof erin, met nog een thuiswedstrijd tegen PSV voor de boeg. Ik geniet van het spelen in Nederland. Of het nou Go Ahead is of Groningen, iedereen wil hier aanvallen. Daarom is Feyenoord voor mij de beste stap. Ik kan weer genieten, lekker spelen voor de club en het Poolse elftal en vooral gezond en fit blijven. Als ik dat voor mekaar krijg, ben ik een heel gelukkig mens, omdat ik intussen wel weet wat het waard is.''

Quilindschy Hartman
Bij Feyenoord heeft Moder naar eigen zegge het plezier in voetballen teruggevonden. ''Zo mag je dat wel noemen, als je er negentien maanden uit bent geweest, zeshonderd-en-één dagen in totaal. Dan wil je maar één ding: gewoon voetballen. Plezier hebben in het spel. Net zoals toen je er ooit mee begon. Het klinkt als een cliché, maar je leert pas echt dingen waarderen wanneer je ze niet hebt. Voetbal, trainen, het was allemaal vanzelfsprekend. Tot je zwaar geblesseerd raakt. Dat gevoel is moeilijk uit te leggen.” In Quildindschy Hartman vond hij een lotgenoot, die weet hoe zwaar het is om terug te komen van een langdurige blessure. Ook Hartman kampte met zware knieproblemen.  ''Hij zei dat spelers die het zelf niet hebben meegemaakt, niet kunnen begrijpen wat het betekent. Wat je mist, hoe zwaar het is. Ze kunnen zich er een voorstelling van maken, misschien, maar dan nog zullen ze het nooit écht weten en voelen. Ik kan het zien aan Q, hoe gelukkig hij nu is, omdat ik weet wat hij heeft doorgemaakt.”