“Ik kies voor het Nederlands elftal als die kans komt"

Givairo Read beleeft dit seizoen zijn absolute doorbraak. Nog geen twee seizoenen geleden speelde hij zijn wedstrijden in de anonimiteit bij Jong Volendam, maar inmiddels kan hij worden gezien als vaste rechtsback van Feyenoord en staat hij morgen tegenover PSV-aanvaller Noa Lang. In Algemeen Dagblad vertelt hij uitgebreid over zijn gewaagde carrièrekeuze, de harde lessen van het profvoetbal, zijn ambities en zijn ontmoeting met zijn grote idool.  

Opvallend genoeg laten alle grote clubs de jeugdspeler met Surinaamse roots links liggen. “Van Zeeburgia gingen vrijwel alle spelers uit mijn lichting naar clubs uit het betaald voetbal. Naar Ajax, Feyenoord en AZ. Voor mij en twee andere jongens kwamen alleen Volendam”, zo vertelt Read in de krant. In 2023 klopt Feyenoord dan toch aan voor de rechtsback, die inmiddels zijn debuut heeft gemaakt voor het Andere Oranje. Read verkiest uiteindelijk een leertraject in de jeugd van Feyenoord boven een langer verblijf bij het eerste van FC Volendam.

Droomreis
“Er waren best veel mensen die mij vroegen waarom ik toch zo graag de stap naar de jeugd van Feyenoord wilde maken. Ik kon een contract tekenen bij Volendam. Het contract lag klaar, maar toen kwam Feyenoord. Zelfs mijn familie zei: je speelt toch al in de eredivisie?” Uiteindelijk was het zijn huidige trainer die hem overtuigde. “Na een goed gesprek met Robin van Persie op Varkenoord stond iedereen erachter. Vanaf dat moment is iedereen anders gaan denken. De trainer heeft mij en mijn hele familie overgehaald, zo kun je het wel zien.”

Arne Slot bevestigt niet veel later het kennersoog van Van Persie en hevelt hem over naar de hoofdmacht. Later geven ook Brian Priske en Pascal Bosschaart hem volop speeltijd en ook Van Persie maakt volop gebruik van de talentvolle verdediger. “Dit seizoen voelt wel een beetje als een droomreis’’, zegt Read als hij kort terugkijkt. “Drie jaar geleden speelde ik nog bij Volendam, nu heb ik ervaring in de Champions League. Dat had ik allemaal niet direct in mijn hoofd afgelopen zomer.’’

Vaste rechtsback
Afgelopen zomer begint hij nog als de derde rechtsback in de selectie, waar Bart Nieuwkoop al rondloopt en Jordan Lotomba als grote aankoop wordt binnengehaald. “In de voorbereiding dacht ik wel: dat gaat concurreren worden. De club schreef mij ook niet in voor de Champions League. Nee, dat kwam niet eens hard binnen. Ik had in de tijd dat die lijst moest worden ingeleverd bij de UEFA nog nauwelijks minuten gemaakt. Dat ik na de jaarwisseling wél op de lijst werd gezet, deed mij wel iets. Het voelde als een bevestiging dat ik goed bezig was.” 

Harde leerschool
Zijn toenmalige trainer Brian Priske vertelt hem dat topvoetbal een harde leerschool is en niet veel later ervaart Read dat in de praktijk. “Tegen Ajax liet ik Kenneth Taylor binnendoor komen en dat kostte ons de 1-2. Dat nam ik mezelf enorm kwalijk. Er ging bij die tegengoal veel meer fout, maar ik keek alleen naar mijn aandeel en ik had dat doelpunt kunnen voorkomen.” Ook in Milaan leert hij een belangrijke les, wanneer hij na afloop een rode kaart krijgt. “Die Pavlovic liep tegen mij aan en ik schoot de bal tegen hem aan. De scheidsrechter zei dat ik de bal tegen Leão aan had geschoten en gaf me rood. Dat van Leão klopte sowieso niet. Toch heb ik ook daar weer dingen geleerd, want het was een geweldige avond en dan toch zit je met een rotgevoel in de kleedkamer. De spelers van AC Milan waren heel de wedstrijd al met mij bezig. Met over mijn hoofd aaien bijvoorbeeld. Ik besteedde er geen aandacht aan. En dan na afloop om zoiets kleins ben je geschorst tegen Internazionale.

Idool
De clubnaam is gevallen: Internazionale. In de volgende ronde van de Champions League staat Read ineens tegenover zijn idool Denzel Dumfries, waarvan hij een shirt krijgt. “Dumfries is echt een voorbeeld voor mij, ik kijk tegen hem op. Het was een droom om tegen hem te mogen spelen. In Milaan vlogen wij er uit, maar na afloop gaf hij zijn shirt. Hij zei daar tegen mij: ‘jij hebt een mooie toekomst voor je’. Ik heb dat meteen aan mijn moeder en oom verteld. Mijn voorbeeld die mooie woorden sprak, het was prachtig.’’

Ambitie
Volgens Read hangt topvoetbal af van kleine momenten en moet je als voetballer elke minuut bij de les zijn. “Ik heb geleerd dat er weinig fout mag gaan om resultaat te boeken. Zeker in de Champions League. Van dat podium droom je als kind. We willen allemaal zo graag weer op terugkeren in de Champions League, de laatste wedstrijden in de Eredivisie zijn op dat vlak beslissend. PSV-thuis is een topwedstrijd. Ik kijk uit naar die partij. Ja, met Noa Lang als linkerspits tegenover mij. Ik heb tien minuten tegenover hem gestaan in Eindhoven. We gaan ervoor.”

Of een interlandcarrière bij Suriname tot de mogelijkheden behoort? “Nee hoor, nooit iets van gehoord”, zo reageert hij resoluut. “Ik kies voor het Nederlands elftal als die kans komt. Ja, Dumfries, Frimpong, Geertruida en Timber zitten voor mij, dat klopt. Maar in de zomer had ik bij Feyenoord ook veel spelers voor mij, toch? Dingen kunnen veranderen.’’