In Memoriam • Ernst Happel (1925-1992)

14 NOVEMBER 1992. In 1992 overleed op deze dag de legendarische Feyenoordtrainer Ernst Happel op 66-jarige leeftijd. Onder zijn leiding veroverden de Rotterdammers in 1970 de Europa Cup 1 en de Wereldbeker.

In 1969 werd de op 29 november 1925 in Wenen geboren Oostenrijker aangesteld als trainer van Feyenoord. Hij was de opvolger van Ben Peeters die het seizoen daarvoor met de club de dubbel had gewonnen. In Rotterdam trof Happel een getalenteerde selectie met spelers als Willem van Hanegem, Wim Jansen, Coen Moulijn, Rinus Israel en Ove Kindvall, terwijl Franz Hasil als versterking werd gehaald. Het werd het begin van een gouden tijdperk.

Kein Geloel, Fussball Spielen 
Happel stond bekend om zijn no-nonsense aanpak en zijn diepgaande en strategische benadering van het spel. Hij hamerde op de teamdiscipline buiten en binnen het veld, waarbij iedere speler een cruciale rol speelde in het geheel. De Oostenrijker gebruikte daarbij weinig woorden en observeerde veel. Hij had het vermogen om met een paar korte maar krachtige Duitse zinnen het team of een speler op scherp te zetten. Met legendarische uitspraken als ‘Kein Geloel, Fussball Spielen’ en ‘Tactiek ist der Rinoes, Wiellem und Coentje’ legde hij de verantwoordelijkheid bij zijn spelers. Happel hield daarbij altijd afstand, gestoeld op respect. Het maakte hem een mysterieus persoon die zijn menselijke kant zelden liet zien.

Tijdens wedstrijden zat hij vaak stoïcijns op de bank, waar hij al trekkend aan een sigaret broedde op zijn volgende tactische meesterzet. Zelf maakte hij zijn rol als trainer niet al te groot. “Feyenoord heeft diverse spelers van wereldklasse, dat maakt het voor een coach eenvoudiger. Die spelers hebben vertrouwen in mij, dat klopt, en ik heb vertrouwen in hen. Zo simpel is het”, zo legde Happel zijn aanpak ooit uit.

Europa Cup 1 en Wereldbeker
In zijn eerste seizoen als trainer veroverde Happel met zijn elftal de wereld. Op 6 mei 1970 speelde Feyenoord de finale van de Europa Cup 1 tegen Celtic, destijds een Europese grootmacht. Onderweg naar de finale hadden de Rotterdammers op indrukwekkende wijze KR Reykjavik, AC Milan, Vorwärts Berlin en Legia Warschau uitgeschakeld. In het San Siro stadion van Milaan werd Celtic in de eindstrijd na verlenging verslagen (2-1). Feyenoord werd daarmee de eerste Nederlandse club die de Cup met de grote oren in ontvangst mocht nemen. De Schotse coach Jock Stein gaf na afloop alle eer aan Ernst Happel. “Celtic heeft niet van Feyenoord verloren, ik heb van Happel verloren. Happel is een groot strateeg. Hij heeft mij tactisch afgebluft en zijn spelers varianten laten uitvoeren die mij hebben verrast.”

Een seizoen later loodste Happel de club naar een nieuw hoogtepunt. Met Feyenoord won hij de wereldbeker voor clubteam door over twee wedstrijden Estudiantes uit te verslaan. In Argentinië werd het 2-2 waarna invaller Joop van Daele in De Kuip de winnende goal tegen de touwen schoot (1-0). De Rotterdammers werden zodoende ook als eerste Nederlandse club de beste van de wereld. Ook in Nederland was Feyenoord dat seizoen succesvol door overtuigend landskampioen te worden.

Eerbetoon
Happel zou uiteindelijk vier seizoenen werkzaam zijn in De Kuip en is de enige Feyenoordtrainer die met de club de Europa Cup 1 en de Wereldbeker won. Op 14 november 1992 overleed te markante trainer aan de gevolgen van longkanker in zijn geboorteland Oostenrijk. Als eerbetoon aan zijn succesvolle carrière werd het Praterstadion in Wenen omgedoopt tot het Ernst Happelstadion. Feyenoord eerde zijn voormalige succestrainer op 23 januari 2005. In De Kuip werd een borstbeeld onthuld door zijn zoon Ernst Happel junior.