John de Wolf: "Ik heb de mooiste baan van Nederland"

John de Wolf begint aan zijn zesde seizoen als assistent-trainer en is inmiddels niet meer weg te denken van de bank. De ras-Rotterdammer groeide in de eerste helft van de jaren negentig uit tot een icoon vanwege zijn harde spel en imponerende looks, maar De Wolf heeft ook een 'aaibare' kant. In Helden Magazine vertelt De Wolf over de mooiste baan van Nederland en hoe hij als mens veranderd is.

John de Wolf begint aan zijn zesde seizoen op de bank van Feyenoord en noemt zichzelf een geboren assistent. "Ik ben de ideale man om naast een hoofdtrainer te staan. Ik ambieer het hoofdtrainerschap niet, het is denk ik niet verkeerd voor een trainer om een assistent naast zich te hebben die in zijn achterhoofd andere ambities heeft. Ik ken mijn kwaliteiten."

Bij Feyenoord ambieert De Wolf het hoofdtrainerschap dus niet, maar of De Wolf ooit nog ergens anders hoofdtrainer wil worden? "Nee. Ik heb het geweldig naar mijn zin gehad als hoofdtrainer in het amateurvoetbal, maar er gaat niets boven wat ik nu doe bij de club die zo in mijn hart zit. Ik heb de mooiste baan van Nederland en het mooiste tweede huis van iedereen, zo voelt het voor mij."

In 2024 is er nog steeds een taboe rond het spreken over mentale problemen in de voetballerij. Spelers kunnen hiervoor naar een psycholoog gaan, of ze kloppen gewoon aan bij John de Wolf. "Ik bied jongens een luisterend oor. Ze mogen altijd bij me aankloppen. Ik sta een beetje tussen de hoofdtrainer en de spelersgroep in. Ik ben ook wel een beetje een vertrouwenspersoon voor veel spelers. Ik beweeg me makkelijk tussen die jongens en die accepteren dat ook van mij. Op menselijk vlak probeer ik er ook voor hen te zijn. Het is belangrijk voor spelers dat er iemand bij de club is bij wie ze met alles terechtkunnen."

John de Wolf was als voetballer een grote en intimiderende speler. De beelden van de centrale verdediger met lange manen en een stoppelbaard zitten bij menig Feyenoorder nog vers in het geheugen. "Ik werd als voetballer vaak bestempeld als asociaal door hoe ik in het veld tekeerging. Toen was er ook al een groot verschil tussen de voetballer en de mens John. De afgelopen tien jaar heb ik heel grote stappen als mens gemaakt, ik ben wat aaibaarder geworden. Maar het komt ook door Inge, die ervoor zorgt dat ik anders in het leven sta. Ik denk dat ik een leuker en liever mens ben dan pakweg vijftien jaar geleden. Naar ik kan nog steeds twee gezichten hebben."