Lingr: "Deze club is mij op het lijf geschreven"

Ondřej Lingr en Feyenoord, liefde op het eerste gezicht. Toen de Tsjech twee jaar geleden met Slavia Praag naar De Kuip kwam wist hij het al. Hier hoor ik thuis. Afgelopen zomer werd deze droom werkelijkheid en heeft hij het rood-wit van Slavia Praag verruilt voor dat van Feyenoord. In de nieuwste editie van het Feyenoord Magazine spreekt Lingr openhartig over zijn eerste maanden bij Feyenoord.

Ondřej Lingr heeft zichzelf in zijn eerste maanden bij Feyenoord door zijn strijdlust en passe in de harten gespeeld van Het Legioen. "Ik ben in het veld een echte vechter; ik geef alles voor de club waarvoor ik speel. Dat zien de supporters hier graag. Deze club is mij op het lijf geschreven." 

Champions League
Ondřej Lingr debuteerde in de Champions League tegen Celtic en was na afloop van de wedstrijd emotioneel. "Na de wedstrijd reed ik samen met mijn vriendin door de stad terug naar huis. Ik zag overal blije supporters en liet toen even bezinken wat ik die avond allemaal had meegemaakt. Dat kwam wel even binnen. De sfeer in het stadion was geweldig, vergelijkbaar met wat ik als speler van Slavia Praag in het seizoen 2021-2022 in De Kuip had ervaren."

Slavia Praag
Lingr kwam al twee keer eerder naar De Kuip voordat hij de overstap maakte naar De Stadionclub. "We waren met Slavia Praag overdonderd door de manier van spelen van Feyenoord. In de jaren erna gebruikte onze technische staf regelmatig beelden van Feyenoord om ons te laten zien hoe we moesten voetballen. Toen al dacht ik: Feyenoord zou geweldig bij mij passen. Dat ik hier nu ben, voelt onwerkelijk. Mijn trainer bij Slavia Praag wilde niet ik dat zou vertrekken, maar toen hij hoorde dat ik naar Feyenoord zou gaan had hij er vrede mee."

Jeugd
Lingr groeide op in een klein dorpje vlak bij Karviná en was gedurende zijn jeugd een doorsnee jongen. Op zijn tiende werd hij gescout door MFK Karviná. "Deze transfer veranderde mijn leven. Het voetbal werd een stuk serieuzer en daar moest ik aan wennen. Pas vanaf mijn vijftiende ging het lopen. Ik scoorde veel en werd regelmatig opgroepen voor de Tsjechische jeugdteams."

Lingr is nog altijd dezelfde voetballer als vroeger. "Ik kan aardig een balletje trappen en ben best technisch, maar ik heb het óók altijd van mijn inzet moeten hebben. Omdat ik nooit de grootste ben geweest, heb ik altijd extra tijd en energie geïnvesteerd in het ontwikkelen van mijn kracht."

Hongerig
Dat Lingr een harde werker is, blijkt onder andere uit zijn motto: "Je moet altijd hongerig blijven en nooit tevreden zijn." Lingr is door zijn droomtransfer niet naast zijn schoenen gaan lopen. "Sommige spelers zouden na een goed seizoen denken dat ze het gemaakt hebben. Dat gevoel heb ik nooit gehad. Op elk moment in mijn carrière wilde ik stappen vooruit maken. Dat was best lastig in de Tsjechische competitie, want die staat niet hoog aangeschreven en er zitten niet wekelijks scouts op de tribune. Daarom was ik blij dat ik opviel in de wedstrijden tegen Feyenoord en dat de club mij is blijven volgen. Feyenoord is niet één stap vooruit, maar drie."

Familie
"Ik voelde mij vanaf het begin enorm thuis in Rotterdam. Ook doordat ik met Hancko en Sauer twee teamgenoten heb die dezelde taal spreken en de weg in Rotterdam al beter kennen. Dit was erg fijn, want ik ben niet per se een avontuurlijk type. Toen ik op mijn achttiende van Karviná naar Praag verhuisde, ging ik voor het eerst op mezelf wonen. Mijn vriendin ging mee, maar ik heb toen mijn familie erg gemist. Nu woon ik voor het eerst in het buitenland. Het is heel fijn om die stap samen met haar te zetten. Ze is mijn steun en toeverlaat."

"Ik voetbal vooral om anderen trots te maken. Mijn oude clubs Karviná en Slavia Praag, maar ik doe het vooral voor mijn familie. Mijn ouders hebben mij altijd gesteund vanaf het moment dat ik als 5-jarige over het veld dribbelde. Ze brachten me naar trainingen en wachtten uren tot ik weer klaar was. Zelfs in Praag kwamen ze altijd kijken, ook al was het meer dan drie uur rijden."

Lingr heeft ook nog een 11-jarig broertje, Martin, die hetzelfde pad lijkt te bewandelen als zijn grote broer. "Martin voetbalt nu in de jeugdopleiding van Karviná. Ik geef hem veel tips over voetbal, maar ook over andere dingen in het leven. Ik vertel hem dat je altijd hongerig moet blijven en nooit mag opgeven. Eigenlijk ben ik geen broer, maar een soort tweede vader."