Tekst: Feyenoord.nl
Nieuws
Mutaties in StiCo en RvC Feyenoord
Vanwege het aflopen van zittingstermijnen hebben er wijzigingen plaats gevonden in zowel de Stichting Continuïteit (StiCo) als in de Raad van Commissarissen (RvC) van Feyenoord.
Tot de RvC zijn Rob Tromp en Alexander van der Lely toegetreden. Zij hebben in het adviserend en controlerend orgaan de plaats ingenomen van de uit hoofde van de Vrienden van Feyenoord benoemde leden Peter van der Laan en Ronald Brus. Laatstgenoemde is inmiddels toegetreden tot de StiCo, als opvolger van Hans Vervat.
De StiCo beheert onder meer het zogeheten ‘gouden aandeel’ van de club en heeft als taak het bewaken van het cultureel erfgoed van Feyenoord.
Na genoemde mutaties wordt de Stichting Continuïteit gevormd door : Allard Castelein (voorzitter), Pim Blokland, Ronald Brus, Michiel Gilsing en Dick van Well.
De RvC van Feyenoord bestaat nu uit Eelco Blok, Alexander van der Lely, Rob Tromp, Sjaak Troost, en voorzitter Toon van Bodegom.
Reacties
We hebben al genoeg mensen met een soortgelijk mkb ondernemer profiel in de RvC.
Waar is de ervaren man in bijv. Media, Marketing, Evenementen?
- De directie heeft Ruud van der Knaap die zeker het commerciële goed snapt en ervaring heeft op het gebied van een internatationaal merk bouwen. Die is prima capabel.
- De RvC moet om effectief te kunnen zijn als toezichthouder en sparringpartner van de directie een weerspiegeling zijn van de belangrijkste activiteiten van de onderneming + ervaring hebben in bestuur, toezicht, het financiële en het juridische. Op dit moment zijn het voornamelijk Rotterdamse vriendjes die elkaar de bal toespelen met hetzelfde profiel van MKB ondernemer. Dat is niet goed voor de besluitvorming (ze kijken met dezelfde bril) noch voegen ze specifieke kennis en ervaring toe die helpt met het strategische aspect en het controleren van en sparren met het dagelijks bestuur.
Dat ze geen specialisten zijn is juist in een toezichthoudende functie eerder een voordeel dan een nadeel. De specialisten zijn aan het werk, de generalisten met relevante ervaring en gezond verstand, zien daarop toe. Daarom vind ik de activistische taakopvatting van RvC-voorzitter Van Bodegom ook problematischer dan de achtergrond van de RvC-leden. Als zo'n rol noodzakelijk is omdat Te Kloese (te) lang in Mexico is, dan blijkt daaruit dat het beleggen van de taken van zowel de Algemeen als de Technisch Directeur bij één persoon een verkeerde keuze is. Wat ze, mijn inziens, vanuit een oogpunt van voldoende spreiding van verantwoordelijkheden toch al is.
Dat RvC-leden vooral afkomstig zijn uit 'het Rotterdam-Rijnmondse' lijkt me zodanig logisch, c.q. onontkoombaar dat kritiek daarop niet erg realistisch is.
Dat wil niet zeggen dat het ons-kent-ons gehalte binnen de verantwoordelijken binnen en rondom de club geen punt van aandacht moet zijn. Daarom vind ik de verhuizing van VvF-leden naar de Stico ook een vorm van inteelt en de aanwezigheid van bewezen brokkenpiloot Dick van Well in diezelfde club onbegrijpelijk.
We zagen dat eerder o.a. bij Blokland en nu weer bij Brus. Dan hebben ze via de VvF nog steeds geld in Feyenoord zitten maar dan zetten ze toch ineens een ander petje op van de StiCo om langs die lijn ook weer mee te praten.
Naast een voorzitter van de RvC die zich met de beleidsuitvoering bemoeid die feitelijk door de mede door hem gecontroleerde directie zou moeten gebeuren, is dit merkwaardige kruisverkeer een ander voorbeeld van bestuurlijke inteelt. De typische megalomanie van voetbalbestuurders. sinds het rapport Kerkum uit 2006-'07 zijn misschien wel de namen veranderd maar de gewoontes klaarblijkelijk niet.
Als de zgn. 'VvF-aandelen' zouden worden terug gekocht, is het alleen het achterkamertje van de StiCo waar de besluiten worden voorgekookt.
Het feit dat binnen de StiCo ene Dick van Well nog steeds een prominente rol speelt, geeft te denken. De man was 'President-Commissaris' toen waarnemend (!) directeur Peter Vogelzang zijn rampzalige plannen in praktijk mocht brengen die Feyenoord met een zodanig financiële schuld opzadelde dat de investeringen van de VvF überhaupt nodig waren om een uitweg te vinden uit een praktische faillissementssituatie. Dat de man medeverantwoordelijk is voor een deel van de tragisch mislukte stadionplannen van he afgelopen decennium staat ook wel vast. Maar enige verantwoordelijkheid nemen voor zijn eigen falen, is uitgebleven. In dat opzicht is de Stichting Continuïteit Feyenoord vooral een Stichting Continuïteit Vriendjespolitiek gebleken.