Shaqueel van Persie geniet van droomweek: “Mijn debuut, dat moment vergeet ik nooit meer”

Shaqueel van Persie, de 19-jarige spits maakte deze week zowel zijn Europa League-debuut tegen Celtic als zijn Eredivisiedebuut tegen Telstar. En dat allemaal onder leiding van zijn eigen vader, trainer Robin van Persie. De jonge aanvaller verscheen voor de camera’s van Feyenoord One en blikte uitgebreid terug op een week vol emoties, verrassingen en onvergetelijke momenten.

Vanaf het begin liet hij al zien dat de aandacht hem totaal niet overweldigt. Toen hem werd gevraagd of hij interview-moe begon te worden, reageerde hij meteen met een glimlach:
“Nee joh, ik kan dat wel hebben. Ik kan er goed mee omgaan en vind het juist leuk om te praten.”

Het is een bijzondere week geweest, geeft hij direct toe. “Heel leuk”, zegt hij. “Ik heb een drukke week gehad, maar als ik terugkijk… ja, dan heb ik echt genoten.”
De hoogtepunten kwamen vanzelf naar boven. “Mijn debuut in Europees verband én mijn debuut in de competitie. Dat zijn wel echt momenten die ik nooit meer vergeet.”

De periode voorafgaand aan zijn debuut was intens. Hij trainde mee met het eerste, iets wat meteen grote indruk maakte. “Het niveau en tempo waren veel hoger, dat is logisch natuurlijk”, legt hij uit. “Je moet in alles gefocust zijn. Je moet veel alerter zijn met meetings, gymmen, behandelingen, trainen… alles.”

Toch voelde de stap richting het eerste elftal niet vreemd voor hem.
“Ik kende heel veel gasten al. Tijdens mijn revalidatie kwam ik ze vaak tegen. De overstap was daardoor helemaal niet moeilijk.”

Het absolute hoogtepunt was zijn Europese debuut. Dat moment staat nu al in zijn geheugen gegrift.
“Ik had écht niet verwacht dat ik ging spelen”, vertelt hij. “Ik zat op de bank, en rond de 80e minuut werd ik ineens geroepen om warm te lopen. Toen dacht ik: hè? En toen gebeurde het gewoon.”

En toen hij eenmaal langs de lijn stond, was er maar één ding dat telde. “Dan is het gewoon gaan. Mijn best doen. En vooral genieten.”
Zijn focus was er al lang voordat hij het veld betrad. “Die heb je de hele dag. Je moet goed eten, je goed voorbereiden… de focus begint eigenlijk al ’s ochtends.”

Ook zijn moeder, die een grote rol in zijn leven speelt, beleefde een emotioneel moment. “Ze was erg gespannen”, zegt Shaqueel met een warme blik. “Maar ze heeft ook echt genoten.”

Een paar dagen later volgde zijn Eredivisiedebuut. Een ander soort wedstrijd, maar voor Shaqueel veranderde er mentaal weinig.
“Nee, eigenlijk niet. Los van de speelwijze was het belangrijkste dat ik gewoon keihard bleef werken.”

Buiten Feyenoord wordt veel gesproken over het feit dat hij onder zijn vader speelt. Shaqueel begrijpt de nieuwsgierigheid, maar binnen de club is het normaal.
“Ja, ik snap volledig dat het voor andere mensen nieuw is”, zegt hij. “Maar voor ons en de mensen die bij Feyenoord werken is het heel normaal. We maken dit al vier jaar mee. Iedereen gaat er heel goed mee om.”

Nu zijn eerste minuten gemaakt zijn, kijkt hij vooruit. Zijn ambities zijn helder.
“Ik wil zoveel mogelijk minuten maken”, zegt hij vastberaden. “Als ik het goed doe, hoop ik dat dat bij het eerste is. Dat gaan we wel zien.”
En natuurlijk hoopt hij te scoren. “Ja zeker, dat moet hier gaan gebeuren. Als ik kan en mag invallen, wil ik gewoon goals maken.”