Bruins over zijn Feyenoord-tijd: "Voor geen goud willen missen, maar niet gelopen zoals gehoopt”

Luigi Bruins speelde vier seizoenen voor Feyenoord en won in 2008 met de club de KNVB Beker. Als geboren Rotterdammer wilde hij niets liever dan voetballen voor Feyenoord, al was de middenvelder van weleer niet altijd geliefd in De Kuip. In een openhartig interview met Hand in Hand, het magazine van FSV De Feijenoorder, vertelt Bruins ronduit over zijn overgang naar Feyenoord in 2007 en hoe hij de seizoenen daarna heeft beleefd. Vandaag deel II: waarom het na zijn debuutseizoen minder ging.

Na de winst van de KNVB Beker besloot trainer Bert van Marwijk te stoppen. Bruins zag Gertjan Verbeek binnenkomen als zijn opvolger. “Het was heel moeilijk. Van Marwijk en Verbeek is een wereld van verschil. Destijds botste het wel. Hij is net als ik koppig en het klikte niet tussen ons.”

Terugkijkend had Bruins zich toen anders moeten opstellen. “Het fysieke deel, dat heb ik vanuit de jeugd nooit meegekregen. Verbeek gooide er soms drie keer per week een krachttraining tussen en ik was dat gewoon niet gewend en vond er niks aan. Als ik dat serieuzer had opgepakt, had ik veel verder kunnen komen. Ik weet dat ik kan voetballen, maar fysiek had ik echt wel een achterstand.”

Supporters laten zich horen
Verbeek predikte inzet en volledige toewijding. Toen de trainer op aandringen van een gedeelte van de selectie het veld moest ruimen, lieten de supporters van zich horen. “Ze stonden achter Verbeek en keerden zich tegen bepaalde spelers, waaronder ik”, aldus Bruins. “Ik was een technische speler en misschien niet de stereotype Feyenoordspeler die z´n mouwen opstroopt. Dat betekent niet dat je niet 100% geeft, dat wordt weleens vergeten.”

Mario Been nam het stokje over, tot vreugde van Bruins die de trainer nog kende van hun gezamenlijke tijd bij Excelsior. De vreugde was echter van korte duur en Bruins raakte teleurgesteld. “Ik speelde in die periode een goede voorbereiding en speelde alles. Ik kwam in de kleedkamer voor de eerste competitiewedstrijd en zag mijn naam niet bij de basisspelers staan. Daar was ik verbolgen over, want ik had na zo’n voorbereiding wel verwacht dat ik zou spelen, maar de trainer koos voor Tomasson. Ik heb daar ook nooit een gesprek over gehad en snapte er niks van”.

Interesse van PSV
Het daaropvolgende seizoen was dramatisch, met de 10-0 nederlaag tegen PSV als absolute dieptepunt. Bruins raakte halverwege het seizoen geblesseerd aan zijn lies, maar speelde met pijnstillers nog een paar maanden door. “De noodzakelijke operatie bleek uiteindelijk aan de late kant. Doordat ik er maar mee bleef lopen, was het verergerd, waardoor het herstel bijna twee keer zo lang duurde.”

Bruins herstelde en een verhuurperiode lonkte. “In de periode kon ik op huurbasis naar PSV, aangezien ik weinig speelde. Dat ging niet door, omdat ik dan meer dan de helft van mijn salaris moest inleveren. Ik was jong en zag het niet zitten om zoveel in te leveren.”

Vertrek bij Feyenoord
In 2011 vertrekt Bruins omdat Feyenoord wisselt van technisch directeur. “Leo Beenhakker had eerder uitgesproken mijn contract te willen verlengen en ik stond daar ook voor open. Toen Beenhakker wegging en Martin van Geel kwam, gaf hij aan dat ze niet met me verder wilden”.

Bruins kijkt met gemengde gevoelens terug op zijn tijd bij Feyenoord. “Het is de club waar ik altijd voor heb willen spelen als Rotterdamse jongen. Ik heb een heel goed eerste seizoen gehad. Daarna is het gewoon minder geworden. Dat heeft te maken met mijn eigen spel en dat ik dat niet kon omdraaien. Het publiek ging zich vervolgens tegen me keren. Ik had het voor geen goud willen missen, maar het is niet gelopen zoals ik had gehoopt.”

7 mei 2017
Bruins vervolgt zijn carrière bij Red Bull Salzburg en Nice. Daarna keert hij terugkeert bij Excelsior en speelt nog een aantal keren tegen zijn oude club, waaronder de wedstrijd op 7 mei 2017 waarin Feyenoord de landstitel niet weet binnen te halen. “Er werd in aanloop naar die wedstrijd veel gezegd en geschreven, waarop het leek alsof Feyenoord al kampioen was. Dat motiveerde ons extra”, zo kan Bruins zich die dag nog goed herinneren.

“Tien jaar daarvoor maakte ik het ook mee tegen AZ. Je bent een sportman en je wil gewoon winnen. Het stadion zat die dag vol met Feyenoorders en als Feyenoord 100% was, hadden ze makkelijk gewonnen. Maar er stond zoveel spanning op die ploeg, dat ze het zichzelf moeilijk maakte en wij groeiden juist”, zo verklaart hij de verrassende 3-0 overwinning op de grote broer uit Zuid.  

Kippenvel
Ondanks dat hij zijn sportieve plicht had gedaan, hoopte Bruins wel dat Feyenoord alsnog kampioen zou worden. “Wij speelden die week erna zelf uit bij ADO. De wedstrijd was nog niet eens begonnen en we kregen in het stadion al door dat Feyenoord gescoord had. Je bent natuurlijk gefocust op je eigen wedstrijd, maar dan krijg je toch wel een beetje kippenvel en je weet dat het niet meer fout kan gaan.”