Column • Doemdenken als teken van clubliefde

Er zijn van die momenten waarop je denkt: "Waarom doe ik mezelf dit aan?" Waarom zit ik de hele zaterdag te kijken naar twee oefenwedstrijden ergens in Oostenrijk? Terwijl ik weet dat de uitslag onbelangrijk is. En toch chagrijnig ben als we ze allebei verloren hebben.  

Ik had ook boodschappen kunnen gaan doen. Of de stad in, een terrasje pakken. Het waren immers slechts vriendschappelijke potjes ter afsluiting van een trainingskamp. Bedoeld om wedstrijdritme op te doen. Om individuele spelers te beoordelen richting het nieuwe seizoen. In geen van die wedstrijden trad trainer Robin van Persie met zijn sterkste elftal aan. Twee recente aankopen waren nog niet eens aanwezig. Ook werden veel jeugdspelers opgesteld. Dus waarom was ik teleurgesteld door die uitslagen? 

Voor het antwoord op dat soort vragen moet je tegenwoordig te rade gaan bij ChatGPT. Die chatbot antwoordde dat mijn chagrijn niet alleen werd bepaald door het verlies zelf, maar ook door hoe ik het interpreteer. Als ik het verlies zie als een slecht voorteken voor het komend seizoen, versterkt dat mijn negatieve gevoelens. Dan word ik een doemdenker. Daarvan herbergt het legioen er een heleboel.

Wie een rondgang maakt over het internet zou denken dat de spreuk “De mens lijdt het meest door het lijden dat hij vreest” speciaal voor Feyenoordsupporters is bedacht. Dat is niet zo. Het gezegde dateert van ver voor 1908. Die eeuwenoude wijsheid typeert wel treffend de gemoedstoestand van veel fans van onze club. Als ik alles moet geloven wat ik na afgelopen zaterdag las dan zijn we volkomen kansloos tegen Fenerbahçe in de voorronde van de Champions League en eindigen we in de competitie hooguit op plek vier. 

Nog voordat de transferperiode goed en wel begonnen was klonk het al: "Te Kloese gaat het weer niet redden om de selectie op tijd op sterkte te krijgen." Toen Sem Steijn en, na veel vijven en zessen, Luciano Valente werden binnengehaald, leek er even hoop. Maar die verdween snel toen geruchten over het vertrek van Dávid Hancko en interesse in Igor Paixão en Hadj Moussa de ronde deden. Er verschenen geruchten over te lage aanbiedingen en slechte scouting. Zelfbenoemde transferexperts strooiden met namen van spelers die nooit op de radar van Feyenoord stonden. Toen deze spelers inderdaad niet kwamen, volgden teleurgestelde reacties op sociale media. Ondertussen versterkte Te Kloese de selectie met acht nieuwe spelers en behaalde een forse winst op de transfermarkt. Het telde niet, want we verloren van het nietige FC Liefering. Gezellige lui zijn sommige mede-supporters. 

Alsof dat nog niet genoeg was, kwamen er zorgen over het nieuw toegangssysteem van De Kuip. Vanaf komend seizoen hebben we geen plastic seizoenkaart meer. Ook gedrukte kaartjes en e-tickets zijn in de ban gedaan. We krijgen mobile tickets in de Feyenoord app. Ga je samen met je kind dan moet je een ‘onderliggend account’ aanmaken. Ga je met een partners dan moet je het ticket doorsturen met een uitnodigingslink. Hoe dat werkt, is voor velen een raadsel. Ze vinden het te ingewikkeld en vrezen dat ze straks het stadion niet meer in kunnen. De telefoon bij de klantenservice staat roodgloeiend.

Want ook al vrezen ze het ergste, ze willen er natuurlijk wél bij zijn. Misschien is dat doemdenken gewoon een vorm van clubliefde. Zichzelf beschermen tegen de teleurstelling, maar ondertussen hopen dat het nieuwe seizoen een van de mooiste uit de clubgeschiedenis wordt.

Met rood-witte groet,

Hasko