Column • Manschots gele kaart riep herinneringen op
Zaterdagavond moest ik opeens denken aan Tony Vilhena. Hij vertrok in 2019. Tegenwoordig is hij contractspeler bij Panathinaikos. Komende donderdag zullen we hem echter niet in De Kuip zien: hij is verhuurd aan de Turkse club Alanyaspor. Hoe zou het met hem gaan?
Zou hij nog wel eens denken aan de schorsing die hem in maart 2017 werd aangesmeerd? Mij schoot het direct te binnen toen ik zag dat de bewuste elleboogstoot waarmee Ajacied Wout Weghorst AZ-speler Wouter Goes velde, slechts bestraft werd met een gele kaart. Vilhena werd destijds harder aangepakt. Tijdens een wedstrijd tegen Sparta sprong hij omhoog om een bal weg te koppen. Daarbij raakte hij onbedoeld met zijn elleboog het gezicht van Spartaan Mathias Pogba. De scheidsrechter gaf geen kaart: hij had het niet gezien. Maar in die tijd kon je nog achteraf worden gestraft voor een overtreding. De aanklager van de KNVB eiste vier wedstrijden schorsing, waarvan één voorwaardelijk. Feyenoord liet huisjurist Joris van Benthem opdraven om Vilhena vrij te pleiten. De week erop was namelijk De Klassieker. Vervolgens verhoogde de aanklager zijn strafeis. Menig Feyenoord-supporter zag daarin een bewuste poging om te beletten dat Vilhena die topper zou kunnen spelen. Scheidsrechter Makkelie verklaarde tijdens de beroepszaak: “Als ik dit wel had gezien, was het geel geweest.” Je zou dus vrijspraak verwachten. Helaas werden het drie wedstrijden schorsing, waarvan één voorwaardelijk.
Wat niet meehielp, was dat er destijds veel aandacht was voor elleboogstoten. Studio Voetbal had de rubriek ‘De elleboog van de week’. Daarin lieten Jack van Gelder, Hugo Borst en Jan en Youri Mulder allerlei elleboogovertredingen zien, compleet met discussies over de aard van de overtreding, de intentie waarmee die werd begaan en de straf die erop zou moeten volgen. Zondagavond in NOS Studio Sport Voetbal riep Leonne Stentler herinneringen op aan die rubriek: zij zong het begin van de jingle waarmee het item altijd werd ingeluid.
Ook nu die rubriek niet meer bestaat, is de discussie over de elleboogstoot op Wouter Goes niet van de lucht. Als de KNVB ooit serieus werk wil maken van het tegengaan van agressief gedrag op de voetbalvelden, dan had die actie natuurlijk bestraft moeten worden met een rode kaart en een langdurige schorsing. Na ingrijpen van de VAR volstond scheidsrechter Manschot met geel. Onbegrijpelijk. Achteraf schorsen schijnt ook niet meer mogelijk te zijn. Misschien is dat het paradoxale bijproduct van technische vooruitgang: de arbitrage heeft alles in beeld, behalve de moed om te doen wat het beeld gebiedt. Wellicht zijn scheidsrechters wat angstig geworden, omdat de afgelopen tijd diverse rode kaarten zijn geseponeerd. Een goed excuus is dat niet.
Wees nou niet boos dat ik oude koeien uit de sloot haal of me opwind over wangedrag van een speler van onze aartsrivaal. Het is juist heerlijk dat ik me even met dat soort zaken kan bezighouden. Eindelijk hadden we eens een probleemloos weekend. Het komt niet vaak voor dat je als Feyenoord-supporter al in de rust ontspannen achterover kunt leunen, met de zekerheid van een klinkende overwinning. De komende wedstrijden gaan we het veel zwaarder krijgen. Ook daarbij moest ik even denken aan Tony Vilhena. Gelukkig is hij niet alleen vanwege die elleboogstoot de geschiedenisboeken ingegaan. Hij scoorde in 2016 in de Europa League de winnende treffer voor Feyenoord tegen Manchester United. Laten we hopen dat er donderdag ook iemand is die op die manier geschiedenis schrijft.
Met rood-witte groet,
Hasko