Column • One Blood
Gister in de rij voor de poorten van de Kuip moest ik, toen ik in gesprek kwam met een Turkse Feyenoord-supporter die vertelde dat hij voor de zekerheid maar een extra Feyenoord-sjaal had omgedaan, weer even terugdenken aan het schitterende lied van Terrence Jay: One Blood.
Het nummer werd ooit geplaatst op een Feyenoord-site met een compilatie van mooie supportersbeelden eronder gemonteerd. En sindsdien het lievelingsnummer geworden van Michel Kraaij, een goede kameraad die in 2012 op 23-jarige leeftijd veel te vroeg uit het leven werd weggerukt en waar dit nummer op zijn verzoek op de uitvaart werd gedraaid.
Eén van de mooiste dingen aan Feyenoord is dat wie je ook bent, waar je ook vandaan komt, wat voor kleur je ook hebt, wat voor geloof of geaardheid je ook hebt, of je lang, kort dik of dun bent: het maakt allemaal niet uit. Zolang het rood-witte bloed door onze aderen stroomt, zijn we allemaal verbonden, we delen namelijk allemaal dezelfde passie: we zijn allemaal verbonden door Feyenoord: We zijn One Blood.
In het Stadhuis van Rotterdam staat integratie altijd hoog op de agenda en op heel veel gebieden is integratie compleet mislukt, maar als er ergens op het gebied van integratie een succesverhaal te melden is, is dat bij Feyenoord. Daar wordt te vaak aan voorbij gegaan, sterker nog: Feyenoord wordt vaak gezien als “vijand” en daar horen repressieve maatregelen bij. Maatregelen zoals een belachelijke Feyenoord-app waar iedereen geregistreerd moet staan en alle kaarten persoonlijk op naam moeten worden gezet. De nieuwe burgemeester Schouten verdiept zich liever niet in de werkelijkheid, maar lijkt de “haatstok” van haar voorganger Aboutaleb gewoon blindelings te hebben overgenomen.
Staand in de rij voor de poorten van de Kuip moet ik ook hier weer aan denken als ik diverse supporters hoor vloeken dat die “klote Feyenoord-app” weer rare kuren vertoont en kaarten ineens verdwenen zijn; de rijen voor de klantenservice waren ook gisteravond weer extreem fors met gefrustreerde supporters die zich door de club niet gehoord voelen. En Feyenoord ziet alles aan, maar tonen vooralsnog geen enkel begrip en lijken geen enkele concessie te willen doen aan deze zeer gebruikersonvriendelijke app. Althans, niet voor de “gewone” supporters, want voor de Businessclub leden schijnen ze alles alweer veel eenvoudiger gemaakt te hebben.
Terug naar gisteravond waar we na de 1-0, maar nog net iets meer na de 2-1 weer een geweldige ontlading en explosie van vreugde hadden en iedereen elkaar in de armen viel. Zo mooi om te zien dat we op dat moment weer allen 1 zijn. Wij Feyenoorders met z’n allen tegen de rest. Dan zijn we op z’n sterkst. En kunnen we ook volgende week de heksenketel in Istanbul stil krijgen en weer een grote stap dichter bij plaatsing voor de Champions League zetten. Want elke week zal ons grotendeels nieuwe team met (naar het lijkt) topaankopen weer beter op elkaar ingespeeld raken.
Denkend aan de laatste woorden van het mooie lied: And I will take all your suffering, It will do any good. Cause we are one flesh, one breath, one life, one blood! Wij zijn Feyenoord!
Met rood-witte groet,
Roeland.