Column • Stuur De Kromme als vredesgezant naar het Midden-Oosten en Rusland

“Eigenlijk houd ik niet zo van verjaardagen”, zegt Willem van Hanegem, “maar dit is wel bizar.” Terwijl een ijskoude wind over het Rotterdamse Schouwburgplein jaagt, hebben meer dan 1.700 mensen zich in de Grote Zaal van De Doelen verzameld voor Willems tachtigste verjaardag.

“Vind je hem goed?”, vraagt presentator Wilfried de Jong aan Willem als Mats Wieffer naast hem op de Chesterfield bank heeft plaatsgenomen.
“Anders zat-ie hier niet”, zegt Willem op zijn Willems.
Het publiek smult.
“U had wel een aardig linkerbeen”, zegt Mats als hem wordt gevraagd wat hij van de voetballer Van Hanegem vond. Hij klinkt als Willem, de koning van het understatement uit wiens mond 'wel aardig’ een groot compliment is.

Wilfried de Jong somt de namen op van prominente gasten en vraagt ze te gaan staan. “John de Wolf! Mike Obiku! Regi Blinker! Dick Advocaat!” Dick steekt zijn armen in de lucht. 
"Dick, ga eens staan!", roept Wilfried nog eens. “Hij staat al”, zegt mijn zoon.

De Doelen loopt over van liefde. Het publiek applaudisseert voor alles en iedereen. Zelfs voor Henk ten Cate, Sjaak Swart en Jan Mulder. Weinig Feyenoorders zullen de oud-Ajacieden uitnodigen op hun verjaardag, maar Willem wel, want Willem is eigenzinnig, ook in de vrienden die hij kiest.
Van zijn vriend Hassan ontvangt Willem een Ajax-shirt met rugnummer 34 en de naam Nouri.
“Wie of wat je ook bent, Willem is met je”, zegt Hassan.

“Heb je een leuke avond?”, vraagt Wessel Penning (AD) De Kromme. 
“Jawel.”
Hun wekelijkse podcast Willem&Wessel nemen zij op in een business unit van De Kuip met uitzicht op het veld. “Mooier kan niet”, vindt Willem. “Dat komt ook door die club. Die is niet altijd de beste, maar wel de mooiste.”

Even lijkt een hologram van De Kromme met sjouwende schouders het podium op te komen. Het blijkt Willems zoon Boy te zijn, in motoriek het evenbeeld van zijn vader. Willem ontvangt van zijn zoon een bijzonder cadeau: de Willem van Hanegem Academy. Tranen zijn dichtbij, maar Willem houdt ze binnen.

Met stramme pas betreedt Ankie Broekers-Knol, waarnemend burgemeester van Willems woonplaats Bloemendaal, het podium. “Vroeger was ik ook voor Feyeneurd. Nu niet meer”, zegt de oud-minister van Veiligheid en Justitie. Aan haar oersaaie speech lijkt geen eind te komen. Als het publiek haar toespraak beu is, klinkt na elke zin een cynisch applaus. Willem grinnikt. Uiteindelijk krijgt De Kromme een koninklijke onderscheiding opgespeld en klinkt een eensgezind 'Hand in Hand, Kameraden'.

Vanavond blijkt maar weer dat niemand een mensenmassa meer verenigt dan De Kromme. Willem verbindt en verbroedert. Nu hij eindelijk door de Koning is onderscheiden is het tijd dat Willem door de Verenigde Naties als vredesgezant wordt afgevaardigd naar het Midden-Oosten en Rusland om daar te werken aan wereldvrede.

Frans