Column • Tegen AS Roma breekt in een hete Kuip de lente door

Anderhalf uur voor de wedstrijd, als de Veranda nog vol staat met supporters die zich hebben verzameld voor de 'pre match drinking session', schuift verderop een inktzwarte, tot op de naden geblindeerde bus in slow motion over de Stadionweg.

Achter het raam een bordje 'AS Roma'. Omstanders fotograferen en filmen. Er wordt niets geroepen, er gaan geen middelvingers omhoog. Het legioen lijkt gelaten toe te leven naar de zoveelste confrontatie met AS Roma. Vijf geblesseerden, vijf wisselspelers en een compleet nieuwe as in een elftal dat nog nooit speelde in deze samenstelling. 'Met een gelijkspelletje mag je je handen dichtknijpen', zegt een van de broers Vink op het voorplein. '1-1', voorspelt Tom. '1-1', zegt ook mijn zoon, 'en dan ben ik nog optimistisch'.

Eenmaal in het stadion betreden we een werkelijkheid waarin geen buitenwereld bestaat. DJ Outsiders zweept het publiek op met stampende beats die herinneringen oproepen aan de hoogtijdagen van Parkzicht. Kameraad Mark geniet: ‘Er gaat niks boven wat oud-Rotterdamsche teringherrie’. Hij zegt het met een harde g. 

De opkomst van de spelers gaat gepaard met een lichtshow. Nog even en na een avondje Europees voetbal verlaten we De Kuip niet alleen met gehoorschade maar ook met lasogen. Het legioen heeft het er graag voor over. Je voelt aan alles: dit is weer zo'n avond. Feyenoord thuis, gekkenhuis. De Kuip galmt heviger dan anders, de bekkies staan strakker dan anders en het gezang vanaf de tribunes klinkt gepassioneerder dan anders. Op avonden als deze is alles intenser. Elke keer als de Romeinen weer een stukje ‘commedia dell' arte’ opvoeren, klinkt het gefluit vanaf de tribunes scheller dan anders. Versterkt door een scheidsrechter die bijna doet terugverlangen naar de UEFA-trekpop Clément Turpin. Bijna. 
‘Waar halen ze deze malloot nou weer vandaan?’, vraagt de man achter mij.
‘Uit Roemenië’, zegt zijn buurman. ‘Het is een Roemeen. Klinkt als Romein.’ 

Naarmate de eerste helft vordert groeit het vertrouwen in een goed resultaat. Het legioen onderstreept dit met een kordaat ‘Komen wij uit Rotterdam? Kejje dat niet horen dan!’. Feyenoord komt vlak voor rust verdiend op voorsprong. In de rust gaat op vak X een opblaasbare banaan rond, een plagerige knipoog naar de UEFA. Er zit vast ergens een gedweeë UEFA-pennenlikker die een aantekening maakt om Feyenoord te beboeten. Anders vindt-ie wel wat anders.

Na rust grijpt Feyenoord de Romeinen bij de strot. Het wordt warmer in De Kuip. ‘Het is potverdomme gewoon heet’, zegt de man achter mij. De Italianen beantwoorden de Rotterdamse aanvalsdrift met de gelijkmaker van de Romeinse reus Lukaku. Hierna vindt Roma het welletjes. Om de haverklap valt ergens op het veld een Romein om waarna de scheidsrechter fluit. Een keeper met kramp, het is zelden vertoond, maar bij Roma kan het. Een Romeinse vos verliest wel zijn trainer maar niet zijn streken.

Feyenoord wint niet, maar het wint toch. De groenste loten aan de rood-witte stam - Thomas Beelen (22) en de jonkies Givairo Read (17) en Antoni Milambo (18) - blijken dit niveau aan te kunnen. Met deze spelers breekt op deze warme winteravond op Zuid in een hete Kuip een beetje lente door.

Frans