Dit maakt een goede aanvoerder: “Ook de ervaren jongens accepteerden die keuze”

Na het vertrek van Lutsharel Geertruida, werd Quinten Timber de nieuwe aanvoerder van Feyenoord. Maar wat maakt nu een goede captain? Die vraag werd voorgelegd aan twee voormalige Feyenoorders die de band mochten dragen. “Dat we aan het eind van het seizoen een heel mooie beker in ontvangst mochten nemen, was voor mij als aanvoerder extra bijzonder.”

“Je moet bij de betere spelers van het team horen. Wat je als aanvoerder doet en zegt, wordt dan eerder van je geaccepteerd”, zo zegt Feyenoordicoon Rinus Israel over de voorwaarden die nodig zijn om aanvoerder te worden. “Daarnaast ben ik – als speler en trainer – altijd een voorstander van geweest dat het iemand is die achterin staat. Als het even kan ook centraal, want daar zie je het spel beter en kun je beter coachen”, aldus 'IJzeren Rinus' in Feyenoord Magazine.

Europa Cup 1
Israel kan zich het moment dat hij aanvoerder werd nog goed herinneren. “In 1969 nam ik de aanvoerdersband over van Eddy Pieters Graafland die onder Ernst Happel geen basisplaats meer had. Ik geloof niet dat ik een andere voetballer of persoon werd met die band om. Ik had ook niet het gevoel dat ik iets moest bewijzen aan de groep. Belangrijk is dat je zelf het vertrouwen hebt en dat je overtuigd. Daarbij hielp het dat ik al een tijdje meeliep en dat het seizoen 1969/1970 grandioos verliep. Dat we aan het eind van het seizoen een heel mooie beker in ontvangst mochten nemen, was voor mij als aanvoerder extra bijzonder. Maar in die tijd kwam er minder bij kijken dan vandaag de dag, met alle verplichtingen buiten de wedstrijden om. Twee jaar na de Europacup winst deed ik vrijwillig afstand van de aanvoerdersband. Ik vond het tijd dat een jonger iemand – Dick Schneijder – die rol op zich nam. Ik had in die periode ook wat blessures en het is wel de bedoeling dat de aanvoerder altijd speelt.”

Ed de Goeij
Na het vertrek van John de wolf in 1994 werd Ed de Goeij aangewezen als nieuwe aanvoerder. “Omdat ik de langstzittende speler in de selectie was, zo motiveerde trainer Willem van Hanegem zijn keuze”, zo vertelt ‘Oeh Ah Ed de Goeij’ hoe het destijds ging. “Een eer! Een rol die ik ook zo goed mogelijk heb geprobeerd in te vullen, maar voor het nieuwe seizoen stond ik hem af aan Peter Bosz. Ik vond dat ik te vaak te ver van de situatie stond waar je als aanvoerder moest zijn, zoals bij een opstootje in het veld of een discussie met de scheidsrechter. Op een gegeven moment vond ik het beter dat een veldspeler die band om zijn arm had.”

De Goeij besloot zich niet anders te gaan gedragen met de band om zijn arm. “Ik was een ander type dan De Wolf, wat meer ingetogen en minder op de voorgrond. Dat veranderde niet nadat ik aanvoerder was geworden. Dat moet ook niet, want belangrijk is dat je jezelf blijft. Ploeggenoten prikken er doorheen als je je ineens heel anders gaat opstellen. Ook hier geldt: een goede aanvoerder hoeft niet altijd heel zichtbaar te zijn. Als je dat wel moet zijn, betekent dat ook dat het elftal het niet zo goed doet.”

Baas
Oud-trainer Rob Jacobs besloot in zijn Feyenoordtijd een nieuwe aanvoerder aan te wijzen. “Het was na mijn komst vrij snel duidelijk dat onze nieuwe aankoop John Metgod de nieuwe aanvoerder zou worden. Iemand met Real Madrid, Nottingham Forest en Tottenham Hotspur op zijn CV, daar kwam wat binnen zeg. Metgod had een enorme flair. En als trainer wil je graag een aanvoerder die de baas is over het elftal en die in het veld het woord voert met de scheidsrechter.” Volgens Jacobs kon iedereen leven met zijn keuze. “In de spelersgroep was er geen enkele discussie. Ook de ervaren jongens zoals Sjaak Troost en Martin van Geel accepteerden de keuze. Natuurlijk kijk je ook naar andere zaken. Een speler uit de eigen jeugd, een Rotterdammer, international; die gasten hebben een streepje voor. En soms is het gewoon ook kijken naar wat voor type aanvoerder de spelersgroep, afhankelijk van de samenstelling, nodig heeft.”

“Maar je wil vooral iemand met veel uitstraling, tegen wie de andere opkijken. John de Wolf bijvoorbeeld, die had ik al bij FC Groningen meegemaakt, toen ook al met lang haar. Ik ben nog altijd blij dat we hem destijds naar Feyenoord hebben gehaald. De positie in het veld van een aanvoerder vond ik nooit zo belangrijk. Ook iemand als Van Geel, spelend in een aanvallende rol, kon prima als captain fungeren.”