Een Ode • "Blijf sterk, blijf positief, blijf Jean-Paul Boëtius"

Jean-Paul Boëtius. Een Feyenoorder in hart en nieren, met een zeldzaam karakter. Voor de tweede keer gaat hij de strijd aan met kanker. Over onbevangenheid, twijfels en hoop. Een jongensboek met zwarte bladzijden.

FSV De Feijenoorder plaatste in het supportersmagazine Hand in Hand een prachtig stuk over de op Varkenoord opgegroeide voetballer. Een indrukwekkende bloemlezing als steunbetuiging, die een breed publiek verdiend. Geschreven door Bob van Gilst.

De lach
Soms speelt een jongen precies zoals hij is. Het karakter schemert door in iedere aanname, pass en dribbel, alsof het veld een spiegel is die iemands essentie toont. Het is in deze momenten, tussen de bewegingen door, dat we een glimp opvangen van de ziel van een voetballer. Het zijn deze spelers die aantonen dat voetbal niet alleen een spel is, maar een kunstvorm waarin de menselijke geest tot leven komt. Wie Jean-Paul Boëtius zag debuteren, zag enthousiasme, plezier en bravoure hand in hand gaan met balvaardigheid, overzicht en elegantie. Een weerspiegeling van de onuitputtelijke lach op zijn gezicht. Die aanstekelijke, innemende lach.

Het hesje
Ronald Koeman liet Boëtius anderhalve week voor de Klassieker tegen Ajax voor het eerst meetrainen met het eerste elftal. Een dag voor de wedstrijd kreeg de geboren en getogen Rotterdammer een hesje op de afsluitende training. Een signaal dat niet direct tot hem doordrong, tot Koeman hem bij zich riep en een lijst toonde met de namen van spelers als Wesley Sneijder, Nigel de Jong en Juan Mata, maar ook Tonny Vilhena, boezemvriend van Jean-Paul. Toen Koeman de jongeling vroeg wat hij gemeen had met deze spelers, begon het te dagen: Boëtius stond aan de vooravond van zijn debuut. En wát voor een debuut.

Tekst: Bob van Gilst

Onbevangen
Ajax thuis, 28 oktober 2012. Een verrassing in de basisopstelling, en dat tegen de rivaal. Het was niet het moment voor probeersels, maar Koeman was dan ook zeker van zijn zaak en schonk Boëtius het vertrouwen. Een jongen van Varkenoord, vanuit de A1, plots in De Kuip in de grootst denkbare wedstrijd. Met elke beweging leek Boëtius die dag te willen vertellen dat zenuwen hem vreemd waren. Zo vrij, zo onbevangen. Een behendige dribbelaar, maar wat hem sierde, was de volwassen rust in zijn jeugdige spel. Die ongelooflijke onbevangenheid, gekoppeld aan de bedachtzaamheid van een oude ziel. Hij dartelde en dreef Ricardo van Rhijn tot wanhoop, maar daar bleef het niet bij.

Iemand moest de 0-1 van Christian Eriksen tenietdoen. Wesley Verhoek gaf voor, en een niet te missen kans leek gemist te worden toen Lex Immers over de bal heen maaide. Achter hem stond echter Jean-Paul Boëtius, die zonder aarzeling kiezelhard raak schoot met zijn verkeerde been en daarmee zijn latere ploeggenoot Kenneth Vermeer kansloos achterliet. De gelijkmaker, in de Klassieker. In zijn debuut.

Overdenken
Fraaie doelpunten, onnavolgbare acties, angstige rechtsbacks. Het leidde tot een interland, tegen het grote Frankrijk. Toch belandde het toptalent in het welbekende dipje, waar ieder talent mee te maken krijgt. Hij die je voor altijd onbevangen wil zien, raakte even zijn onbevangenheid kwijt. Hoge verwachtingen maakten zich meester van de buitenspeler, die zelf aangaf misschien onzekerder te zijn dan eerst, en in gevecht te zijn met zichzelf. Net als jij, ik en de andere tienduizenden mensen in De Kuip is Jean-Paul immers een mens. Jong, zoekend en kwetsbaar. Die elegante aanvaller, ook hij is vatbaar voor onzekerheid. Zelfs zijn onwankelbare vreugde bleek vergankelijk. In zowel zijn eerste als zijn tweede periode bij Feyenoord was Boëtius een begenadigd voetballer, wiens geest altijd op zoek was naar antwoorden. Naar betekenis achter elke beweging, elke beslissing. Overdenken, verstrikt in de draden van zijn eigen twijfels. Hij belichaamt het menselijke in de voetballer, de eeuwige strijd tussen hart en geest, tussen vrijheid en beperking. Zo sierlijk, zo behendig. Ongrijpbaar als hij zich laat leiden door intuïtie, maar juist het loslaten ervan maakte hem in de Bundesliga tot een gevestigde naam op het middenveld, als denker. Een denker twijfelt, ook aan zichzelf. Menselijk, heel menselijk. Maar Jean-Paul herrijst altijd uit zijn eigen twijfels, zonder zichzelf te verloochenen. Jean-Paul blijft altijd Jean-Paul, de positieve, goedlachse, ontwapenende jongen, voor wie iedereen een zwak heeft. Hoop Ja, Jean-Paul is menselijk. Dat werd pijnlijk duidelijk, toen onlangs voor de tweede keer kanker werd geconstateerd.

Het voelt wrang dat bij iemand met zoveel vreugde in zijn lijf tevens zoiets vreselijks huist, en dat hij zoveel narigheid moet verwerken. Het jongensboek van Jean-Paul bevat zwarte bladzijden, maar iedereen blijft meelezen. Iedereen blijft hem steunen. Hoop en positiviteit, dat is nodig. Twee elementen die Boëtius zelf altijd weet te bieden. Vredelievend als hij is, sympathiek als hij is. Laat de lichtmasten van De Kuip schijnen, als het donker wordt voor Jean-Paul. Laat het Legioen voor hem een baken van hoop zijn, zoals hij dat zelf was voor het Legioen. Blijf sterk, blijf positief, blijf Jean-Paul Boëtius.

Lees meer mooie verhalen en schitterende achtergronden in Hand in Hand, het supportersmagazine van FSV De Feijenoorder. Leden ontvangen het bomvolle magazine aan huis. Wordt hier lid!