EXCLUSIEF • Interview met voormalig Feyenoord-spits Luc Castaignos

Spelen voor Feyenoord; het is de droom van velen, maar slechts enkelen hebben het geluk ooit het rood en wit te mogen dragen. In de rubriek 'Feyne Kameraden' maken we een trip down memory lane en spreken we met een aantal bijzondere kameraden uit het verleden van Feyenoord. In dit deel een exclusief interview met Luc Castaignos, die zich als jonge spits razendsnel in de harten van Het Legioen katapulteerde en in Duitsland inmiddels zijn voetbalplezier heeft teruggevonden. "Het is niet gezond en goed gegaan voor een jongen die pas twee jaar echt op een hoog niveau voetbalde."

Profiel: Luc Castaignos
Geboortedatum: 27-09-1992 (31)
Geboorteplaats: Schiedam
Nationaliteit: Nederlands
Positie: Spits
Clubs: Feyenoord, Inter Milan (IT), FC Twente, Eintracht Frankfürt (DE), Sporting Portugal (PT), Vitesse, Gyeongam FC (KR), OFI Kreta (GR), Magdeburg (DE)
Tijd bij Feyenoord: 2007 – 2011
Wedstrijden voor Feyenoord 1: 42, 15 doelpunten
Debuut voor Feyenoord 1: 24 september 2009 tegen Harkemase Boys (0-5)

Het is de nazomer van 1992. Op dezelfde dag dat Henk Fraser en József Kiprich De Kuip tweemaal laten juichen tijdens de stadsderby tegen Sparta, zien een Kaapverdiaanse moeder en een Franse vader enkele kilometers verderop hun zoontje geboren worden. Wat het koppel uit Schiedam dan nog niet weet, is dat Luc Castaignos, zoals de jongen heet, een krappe twee decennia later in de voetsporen zal treden van Fraser en Kiprich. 

Maar zover is het dan nog lang niet. Zoals de meeste jochies die op voetbal gaan, begint het voor Castaignos namelijk allemaal bij de club die het dichtst bij het ouderlijk huis ligt: Excelsior ’20, 'het park door en daar had je hun vereniging', laat hem kennis maken met het spelletje. "Toen in die tijd was er nog geen enkele intentie om profvoetballer te worden. Gewoon puur enjoyment, lekker genieten, lekker voetballen."

Open dag 
Met plezier, maar zonder direct een profcarrière te ambiëren, voetbalt de latere Feyenoorder een groot deel van zijn jeugdjaren bij de club uit zijn geboortestad. Totdat een van zijn vrienden voorstelt samen naar de open dag van Spartaan '20 te gaan. De jonge Castaignos is niet direct overtuigd. "Met alle respect, maar een open dag bij Spartaan '20… Wat is dat? Hij zei dat ze speelden tegen Willem II, NAC, tegen BVO-elftallen dus. Wie weet als we het goed zouden doen konden we een stap maken. Ik dacht: 'Oke, is goed'."

Zogezegd, zo gedaan en dus rijdt Luc met zijn vriend en diens stiefvader naar Rotterdam-Zuid, waar zich het complex van de gerespecteerde amateurvereniging bevindt. "Het was eigenlijk net zoals een open dag bij Feyenoord. Je hebt vier stages, met trainers allemaal om het veld en je gaat gewoon voetballen", kan Castaignos zich nog herinneren. Zijn deelname aan de open dag blijkt niet voor niks. "Na twee stages kwamen alle vier de trainers naar mij toe: 'Luister, jij bent gewoon al door'. Ik moest nog één wedstrijd spelen, zodat ze in het team konden zien of je écht het niveau had." Als ook dat laatste duel geen obstakel blijkt voor Castaignos, scheidt enkel een inschrijfformulier hem nog van een overstap naar Spartaan '20.

Het doel dat de twee vrienden voor ogen hadden, lijkt daarmee behaald. "We hadden al gesproken over hoe we het zouden doen als we vanuit Schiedam naar Rotterdam-Zuid moesten. Dan zou zijn stiefvader ons elke keer gaan brengen en halen", vertelt Castaignos. Die plannen kunnen echter bijna de prullenbak in. "Ik had eerst een gesprek met de trainer. Toen vroeg ik: 'Ben ik de enige die is aangenomen?'." Een instemmend antwoord zegt genoeg: zijn vriend heeft de selectie niet doorstaan. "Mijn reactie was: 'Als hij niet komt, kom ik ook niet.' 'Hoe bedoel je, je komt niet?'", klinkt de verbaasde respons van de club, die na een uitleg van Castaignos toch overstag gaat. "Toen hebben ze hem ook aangenomen. Daar waren we allebei heel blij mee, maar uiteindelijk heeft hij in dat seizoen niet veel gespeeld. Zonde."

Feyenoord 
Wie Castaignos als spits heeft zien schitteren in De Kuip zal het misschien niet zeggen, maar voor zijn overstap naar de Spartaan '20 wordt de toekomstige topschutter nog vooral gebruikt als centrale verdediger. Wel één die indruk maakt met zijn rushes naar voren en regelmatig bij een doelpunt betrokken is. Dat hij later met die kwaliteiten zijn boterham zou kunnen verdienen, lijkt dan nog een utopie. "Dat heb ik niet één keer gedacht", geeft hij eerlijk toe. "Ik kan me wel herinneren dat het heel goed ging. Dat eerste seizoen bij de Spartaan is me ook heel makkelijk afgegaan. Toen ben ik een linie naar voren geschoven, naar nummer 10."

Die rol blijkt hem op het lijf geschreven: Castaignos rijgt de doelpunten en assists aan elkaar en laat zich zien als aanvallende middenvelder. Zo ook tijdens een Nike-toernooi, waar naast een hoop andere clubs, ook Feyenoord aan meedoet. "Wij waren daar als amateurs best wel heel goed. We speelden niet tegen Feyenoord, maar er kwamen wel elke keer Feyenoord-mensen kijken bij ons. Uiteindelijk kregen we de melding dat ik en nog een jongen naar Feyenoord mochten."

Om te beoordelen of het tweetal uit het juiste hout is gesneden, wacht een nieuw toernooi met de Onder-16 van de Rotterdammers, dat op dat moment geleid wordt door niemand minder dan Jean-Paul van Gastel. "Toen merkte je dat het tempo heel hoog was. Ik hield me wel op de been en dat toernooi ging me heel makkelijk af. Daarna moesten we nog één wedstrijd spelen. Die wedstrijd speelde mijn teamgenoot heel goed, maar ik speelde heel slecht. Het werd allemaal gewoon even te snel voor mij."

Castaignos voelde de bui al hangen. "Ik dacht: 'Ik word niet aangenomen. Mijn maatje wordt aangenomen en ik niet'. Toen hebben ze gewoon heel eerlijk gezegd: 'Je wedstrijd was niet heel goed, maar je toernooi wel. We hebben je een jaar gevolgd en daarin heb je laten zien dat je het tempo aankan'. Maar ik begon wel in de B2." Dat laatste brengt hem aan het twijfelen. "Bij de Spartaan speelde ik tweede divisie en nu moest ik bij de B2 derde divisie gaan spelen. Er werd ook aan de andere kant getrokken door Willem II. Bij hen zou ik in de B1 komen en ging ik Eredivisie spelen." Uiteindelijk zet Castaignos zijn trots op zij. Feyenoord kan hij niet weigeren. "Als je het gewoon goed doet bij Feyenoord speel je tégen Willem II dat degradatievoetbal speelt."

Transformatie onder Cor 
"Bij Feyenoord was het een ander verhaal", merkt de relatieve laatbloeier Castaignos al snel. Zijn teamgenoten en trainer vangen hem gelukkig goed op en dus gaat hij ook op Varkenoord door met doelpunten maken. Af en toe mag hij zelfs al meedoen met de B1, waar hij kennismaakt met Cor Adriaanse. "Rajiv van La Parra ging daar weg, al heel jong, naar het eerste van Caen. Rajiv was toen spits, Jerson Cabral links, en rechts stond Nayib Lagouireh. Ze hadden wel een spits, maar Cor is Cor. Hij heeft zijn eigen visies, zijn eigen denken. Daar moet je niet tegenin gaan", weet Castaignos inmiddels. 

"Dus Cor zegt: 'Jij gaat spits spelen'. Het was in de beker tegen Excelsior, de finale. Als ik me het goed kan herinneren scoorde ik twee keer. We wonnen in ieder geval met forse cijfers", beschrijft Castaignos zijn razendsnelle transformatie tot spits onder Adriaanse. "Cor heeft een speciaal plekje bij mij. Hij heeft mij spits gemaakt, is heel veel met mij bezig geweest. Ook aanpakken, want daar is Cor ook van. Als je het goed doet, wil hij niet dat je gaat vliegen. Dan wil hij dat de beentjes op de grond blijven."

Nu hij wat ouder is weet Castaignos dat de jeugdtrainer een grote rol in zijn carrière heeft gespeeld. "Cor is een hele belangrijke factor geweest in dat ik zó snel naar het eerste mocht gaan. Hij is een soort van tussenfase van wat eigenlijk het échte profvoetbal inhoudt. Het is niet alleen maar een aai over de bol; als het niet goed is wordt het ook gewoon gezegd. Sommige jongens in onze kleedkamer hadden daar moeite mee. Als we achterstonden pakte hij gewoon de jongens aan die het aankonden en liftte hij de jongens die wat meer boost nodig hadden omhoog, zodat ook zij beter gingen voetballen."

Niet gezond
Op de spitspositie groeit Castaignos razendsnel uit tot een van de kroonjuwelen van de Feyenoord-jeugdopleiding. Die raketachtige ontwikkeling blijkt echter ook een keerzijde te hebben: binnen no-time heeft hij tal van zaakwaarnemers aan de lijn. "Je wordt gewoon brutaal opgebeld: 'Luister, we willen met je ouders praten, dit, zus, zo'. Dat is wel echt gaan exploderen toen ik naar de B1 ging en heel veel goals ging maken. Op dat moment sta je er niet bij stil en kan je er eigenlijk weinig van genieten."

Castaignos en zijn ouders komen in een wereld terecht die ze niet kennen. "Ik heb er anderhalf jaar over gedaan om bij Feyenoord te komen en in een keer in spotlights te staan en in kranten en praatprogramma’s de hemel in te worden geprezen. Ouders rollen erin, maar weten ook niet wie er een goede intentie heeft. Ga dan maar kiezen", legt hij uit. "Die keuze is niet gebaseerd geweest op 'jij bent de beste en jij gaat mij naar Real Madrid brengen', nee, het was gewoon puur om rust in de tent te krijgen. Je wil gewoon dat dat contract geregeld wordt. Of ik meer of minder kreeg, dat boeide mij op dat moment niet. Ik wilde gewoon Feyenoord 1 halen."

Die mentaliteit valt te prijzen als je weet dat de jonge spits door menig Europees topclub werd begeerd. "Toen ik een jaar of 16, 17 was, hebben ze echt lopen pushen. Ik weet niet of ik het mag zeggen, maar er zijn gewoon hoofdscouts van Arsenal, rechterhanden van Arsène Wenger, bij ons gekomen in Nederland. Maar het voelde gewoon nog niet van: Oké, ik ben ready om te gaan", blikt Castaignos terug. Nu, op zijn 31e, betwijfelt hij of hij er eigenlijk ooit wél klaar voor is geweest. "Het is niet gezond en goed gegaan voor een jongen die pas twee jaar echt op een hoog niveau voetbalde. Vroeger had je niet die hulp. Dat als je in een keer zo sky high ging, er mensen waren van: 'Wat is het juiste nu, wat is niet het verstandigste nu'. Die begeleiding had ik niet, als ik heel eerlijk ben."

Van vierde naar eerste spits
De sneltrein waar Castaignos op dat moment in zit heeft zijn eindstation dan nog lang niet bereikt. Drie dagen voor zijn 17e verjaardag debuteert hij al in het eerste van Feyenoord, tijdens een uitduel in het bekertoernooi tegen Harkemase Boys. "Dan heb je wel besef dat je in het eerste voetbalt, maar je krijgt pas echt besef wanneer je in De Kuip staat." Zijn thuisdebuut volgt een paar maanden later, als hij wederom in het bekertoernooi zijn opwachting mag maken tegen FC Twente. 

Niet lang daarna voegt de jonge aanvaller zich vast bij de hoofdmacht van de Rotterdammers. "Ik kan me nog heel goed herinneren dat we naar Portugal gingen op trainingskamp", vertelt Castaignos, die op de spitspositie onderhevig was aan flinke concurrentie. "Tomasson was spits en we hadden Sekou Cissé. Dus ik was op dat moment op trainingskamp derde spits. Toen kwam later Smolov, dus werd ik in een keer vierde spits."

Al vroeg in zijn carrière komt hij zo voor een belangrijke keuze te staan. "Op trainingskamp werd tegen mij gezegd: 'Luc, je bent vierde spits. Ik denk dat het verstandig is dat je naar Excelsior gaat op een jaar huurbasis. Om te gaan spelen, te gaan proeven'. Ik dacht van: 'Nee, ik wil niet naar Excelsior. Ik wil gewoon hier blijven en ik wil gewoon hier gaan spelen'." Een goede keuze, blijkt achteraf. "Cissé begon met die teen, Tomasson had ook een blessure die heel vervelend was. Toen ging ik in een keer van vierde naar tweede spits."

Als ook Fjodor Smolov niet kan overtuigen, besluit trainer Mario Been Castaignos voor de leeuwen te gooien. "Op gegeven moment begon ik te spelen; een invalbeurt bij AZ. Toen scoorde ik en is het heel hard gegaan. In een moeilijk jaar voor Feyenoord", beschrijft hij de lastige situatie waar de club zich destijds in bevond. "Het klinkt misschien heel egoïstisch, maar als spits, als je scoort, dan gaat het voor jou gewoon goed", zegt hij eerlijk. "Uiteindelijk wist je ook gewoon in je achterhoofd dat het met de club niet goed ging. Er waren heel veel problemen, met centjes en dat soort dingen. Maar met Feyenoord als club, op het veld, ging het ook niet altijd goed."

Het heeft weinig invloed op de prestaties van de jonge spits. "Ik bleef spelen en goaltjes meepikken. Ik ging gewoon door; spelen, spelen, spelen. Je bent jong, je geniet ervan. Een Kuip die achter je gaat staan en als je scoort dat je merkt dat er gewoon in een keer vijftigduizend man gaat juichen."

Door het ijs
Dat Castaignos dat jaar kan schitteren bij Feyenoord, heeft hij voor een groot deel te danken aan Mario Been. Hij heeft een goede band met het clubicoon, die als trainer besluit in te zetten op jeugd. "Hij heeft gewoon de ballen getoond om te zeggen: 'Ik gooi gewoon die jonge gasten erin en als ik zink, zink ik in ieder geval met ballen'. Door hem is wel mijn kans gekomen en uiteindelijk ben ik hem nog steeds tot de dag van vandaag dankbaar."

Dat je inderdaad 'ballen' moet hebben voor het opstellen van zoveel jeugd, wordt dat seizoen pijnlijk duidelijk als Feyenoord tijdens het beruchte uitduel tegen PSV historisch door het ijs zakt. "Je staat op dat veld daar en je ziet gewoon dat je nog een broekie bent. Op dat moment, die dag, voelde ik mij echt zo klein, zo jong nog", zegt Castaignos over de 10-0 afstraffing in Eindhoven. "Die gasten waren ouder en in alles veel beter. En je bokst op tegen jongens van 17, net 18, die moeten nog allemaal groeien. Die wedstrijd heeft mij echt laten beseffen: voetbal kan heel hard zijn. Dan word je gewoon snel volwassen."

De nasleep van die wedstrijd en de manier waarop het jeugdige Feyenoord op en naast het veld wordt gekleineerd door spelers en aanhang van PSV, is Castaignos ook in de thuiswedstrijd nog niet vergeten. "Toen zij bij ons thuis kwamen, toen wist ik eigenlijk die week: of zij gaan ons weer helemaal zoek spelen, of wij gaan hun op elk moment gewoon de das omdoen, dat ze gewoon geen kampioen kunnen worden. Want ook in veld waren ze heel vervelend." 

De huidige spits van Magdenburg laakt de arrogante houding van de Eindhovenaren. "Weetje, er is rivaliteit, maar er is altijd een bepaald soort respect. Voor een club z’n historie en legacy, en wat PSV en Feyenoord hebben gedaan. Je kan elkaar vernederen tot op bepaalde hoogte, maar daarna moet je als speler ook denken van: 'Tot hier en het is genoeg'. Ik weet nog dat toen het 6-0 stond, dat zij de bal gingen pakken en dat die gasten zeggen: 'Door, door!' Dát heb ik nog steeds in mij hoofd als je 'PSV' tegen mij zegt: 'Door, we moeten door, door, door'."

Later dat seizoen treft Feyenoord PSV opnieuw, maar dan in De Kuip. "Toen dacht ik: 'Vandaag gaan we ze helemaal afslachten'", blikt Castaignos terug. Feyenoord wint die dag mede door een goal van de spits, die bij het vieren van zijn doelpunt juichend voor het uitvak vol met Eindhovenaren 'Feyenoord, Feyenoord!' schreeuwt, met 3-1 van PSV, dat er dat seizoen, mede door het verlies in De Kuip, niet in slaagt het kampioenschap te veroveren.

Next level in Milaan
Na een prachtig individueel seizoen trekt Castaignos in 2011 uiteindelijk de deur van De Kuip achter zich dicht voor een toptransfer naar Inter Milan, dat een jaar eerder de treble had gewonnen. "Het is een hele eer om naar een club als Inter te gaan. Op dat moment was Inter de beste club ter wereld, ze hadden alles gewonnen. Zij speelden in een competitie die toen net iets hoger stond aangeschreven dan de Premier League. Ik was super trots, want ik was niet vergeten dat ik ongeveer 3 of 4 jaar eerder nog bij de amateurs speelde. Het was een enorme stap die ik had gemaakt."

"Tegelijkertijd vond ik het ook jammer hoe mijn tijd bij Feyenoord ten einde kwam", geeft Castaignos toe. "Ik zag hoe Feyenoord vooruitgang probeerde te boeken met spelers. Wellicht als ik daar ook deel van had uitgemaakt, was mijn carrière op een mooiere en meer geleidelijke manier opgebouwd, zoals je zou wensen op eenentwintigjarige leeftijd."

Het vroegtijdige vertrek uit De Kuip kwam volgens Castaignos ook vanuit de club zelf: "Er werd van bovenaf gezegd dat we de centen ook nodig hadden, dus het was een keuze van beide kanten. Misschien als ik nog 1 of 2 jaar bij Feyenoord had gepresteerd en echt volwassen was geworden, was het beter geweest. Alleen was er geen ruimte om te blijven. Ik weet niet hoeveel miljoen schuld ze toen hadden, maar het was heel wat. Natuurlijk wil je veel meer betekenen voor een club, maar elke cent die gemaakt kon worden op een speler moest gebeuren."

Bij Inter kreeg de jonge Castaignos te maken met verschillende wereldsterren zoals Samuel Eto'o, Diego Milito en de recordinternational van Nederland, Wesley Sneijder: "Hij was heel goed voor mij, hij ving mij op als ik wat nodig had en stond altijd voor mij klaar. Daar ben ik hem dankbaar voor, want ik was nog erg jong. Verder heb ik het allerbeste gezien, Eto'o was next level. Hij stuurde verdedigers het bos in, was klinisch voor het doel en erg snel. Ik leerde zoveel van de manier waarop zij afwerkten en handelden in specifieke situaties. Wat mij opviel was het geduld dat zij hadden. Ze bemoeiden zich niet te veel met het spel, dat gebeurde vaak pas 20 meter voor het doel. Daar stopten zij al hun energie in."

Ondanks dat zijn tijd in Milaan beperkt blijft tot één seizoen, heeft die periode toch veel indruk gemaakt op de spits: "Het was een prachtig jaar waarin ik veel heb meegemaakt. Zo speelden we bijvoorbeeld in China een supercupwedstrijd voor 90.000 man, de helft was voor Milan en de andere helft voor Inter. Dat neem je voor altijd mee als bagage."

In de zomer van 2012 lonkt alweer een terugkeer naar Nederland. Castaignos tekent een contract bij FC Twente, maar dit was niet meteen zijn eerste keuze: "Ik merkte gewoon dat ik weer moest gaan spelen. Ik heb wel met Martin van Geel gekeken of een terugkeer naar Feyenoord tot de mogelijkheden behoorde, maar het financiële plaatje klopte weer niet. Inter was eerst van plan om mij te verhuren aan Gladbach, maar daar lag mijn voorkeur niet. Die lag in Nederland. Ik wilde weer spelen, minuten maken en scoren, want dan komt Gladbach vanzelf weer."

De Kuip stil spelen
De keuze valt dus op Twente. "Een rustige omgeving, weg uit mijn comfortzone, weinig afleiding. Twente was 2 jaar voor ik arriveerde nog kampioen geworden. Dus je hoopt op het spelen van Europees voetbal, Champions League een keer. Uiteindelijk heb ik ook veel gespeeld en doelpunten gemaakt. Sommige wedstrijden waren natuurlijk leuker dan andere, maar voor mijn ontwikkeling was het een belangrijke stap."

Castaignos ging opeens van spelen vóór, naar spelen tégen zijn favoriete club: "Ik heb nooit gejuicht tegen Feyenoord. Het was apart om De Kuip, waar het publiek bij mijn doelpunten altijd uit z'n dak ging, opeens stil te moeten spelen. Uiteindelijk, hoe je het ook wendt of keert, support ik gewoon Feyenoord. Het was heel moeilijk op dat moment, maar je moet gewoon je werk doen."

Na 3 seizoenen in de Eredivisie trekt Castaignos alsnog naar Duitsland. De Schiedammer maakt de stap naar Eintracht Frankfurt in 2015 en wil daar zijn carrière stapsgewijs verder opbouwen. In die plannen komt Feyenoord niet voor, het buitenland heeft de voorkeur voor de spits; de Bundesliga moet de plek worden waarin Castaignos zich kon onderscheiden.

Battlen met Bas Dost
Een seizoen in Duitsland met een vliegende start en een slepende blessure verder, staat Castaignos alweer voor een nieuwe toptransfer naar de Portugese topclub Sporting Lissabon: "Sporting was een grote teleurstelling. Ik zeg ook altijd tegen jonge spelers dat je heel veel geluk nodig hebt in het voetbal. Er stond in een keer een spits op die 40 doelpunten in 1 seizoen scoorde. Wie had vooraf gezegd dat Bas Dost 40 goals zou maken? Als hij voor je staat in de pikorde, kan je niet bij de trainer aankloppen op kantoor. Je moet je plek kennen en je mond dicht houden op dat moment."

In de Portugese hoofdstad had de spits het geluk simpelweg niet aan zijn zijde. "Ik kwam nooit in een situatie waarin Dost een keer op een belangrijk moment op de paal schoot en ik uiteindelijk de winnende scoorde. Wat dan wellicht tot mijn kans of reeks zou kunnen leiden. Maar ik ben heel het seizoen niet eens in de buurt gekomen van die situatie. Hij heeft mij op geen enkel moment toegelaten om een kans te pakken. Ik heb niks tegen Bas; hij heeft het fantastisch gedaan en onderling was het ook goed."

De stap naar Portugal was een weloverwogen keuze van Castaignos, die hoopte op succes dat wellicht zou leiden tot een grote transfer richting de Premier League: "De Portugese competitie is erg aantrekkelijk. Róbert Boženík is een goed voorbeeld. Het lukte eerst niet bij Feyenoord, maar bij Boavista scoort hij regelmatig en is er interesse vanuit de subtop van Europa. Het is een tactische competitie waarin je de volgende stap in je carrière kan zetten. Die stap is voor mij niet gekomen, daar heb ik geen moeite mee gehad, want mijn concurrent Dost heeft het gewoon erg goed gedaan, dus ik accepteerde het."

Met Ronaldo in Maleisië
Na het mislukte avontuur in Portugal volgt er in 2019 een lucratieve overstap naar Zuid-Korea, waar Castaignos gaat spelen voor Gyeongnam FC: "Het was eerst niet aan de orde. Ik was transfervrij en er was interesse vanuit Oostenrijk." Dat ketst uiteindelijk af, terwijl de Koreanen continu in de markt blijven voor de Schiedammer. Die hapt uiteindelijk toe. "Ik wist zelf ook dat ik ongeveer 2 à 3 jaar niet sterk had gespeeld, waardoor ik ook niet lekker in de markt lag. De Koreanen accepteerden alle voorwaarden die ik had en kwamen met een contract dat ik niet kon weigeren."

Het was voor Castaignos in eerste instantie een heftige omschakeling; wennen aan een nieuwe cultuur en nieuwe manieren die anders zijn dan in Nederland. In de 2,5 jaar dat de spits uiteindelijk in Zuid-Korea voetbalt, speelde hij ook in de Aziatische Champions League tegen clubs die qua grootte niet onderdoen voor Europese clubs: "Dan kom je in Maleisië, speel je tegen Johor met 60.000 man op de tribune. De eigenaar van de club is de prins van Maleisië, die strooit met geld. Bij de wedstrijd tegen ons liet hij de Braziliaanse Ronaldo overkomen. Ik dacht echt: 'Waar ben ik in beland?' In Nederland denken we vaak dat voetballen in Maleisië het niveau heeft van de kelderklasse. Maar ze hadden daar ongelooflijke faciliteiten. We speelden tegen de beste club van het land, die ieder jaar ook de beste spelers haalden en altijd kampioen werd."

Castaignos kan avonden vullen met verhalen uit die tijd. "Het was vrij absurd wat ik daar meemaakte. Er werd tijdens het duel onderhandeld over de wedstrijdpremie die de spelers zouden krijgen bij een overwinning. De wedstrijd was in de groepsfase en ging eigenlijk al nergens over. Bij hen speelde er een centrale verdediger die ik kende vanuit Europa, want hij voetbalde bij Spartak Moskou. Hij is vanuit daar in Maleisië gaan voetballen." Mauríco, zoals de verdediger heet, ging tijdens de wedstrijd naar de zijkant om telkens aan te horen dat ze nog meer geld zouden krijgen bij een overwinning, terwijl de ploeg van Castaignos aan de winnende hand was.

Quarantaine in Korea
Het vergaat hem goed in Korea: om de twee à drie maanden ziet Castaignos zijn vrouw en kind, die dan voor een langere periode blijven. Dit verandert echter tijdens de coronapandemie. In het Aziatisch land staat als een van de eerste plekken op de wereld het leven stil. "Ik keek zelf geen Koreaanse tv en woonde in een woontoren waar je beneden een supermarkt en Koreaanse BBQ had. Normaal zat het daar propvol, alleen was er dit keer helemaal niemand, uitgestorven. Ik liep rond buiten en ik wist zelf niet dat niemand naar buiten mocht."

De Nederlander heeft dan nog geen idee wat er zich afspeelt in het land. "Vanuit de club had ik een vertaler, ik zocht contact met hem op om te vragen wat er aan de hand was, want was iedereen schuw geworden? Ik kreeg meteen duidelijke instructies om naar binnen te gaan. Er werd vanuit de overheid een maaltijdbox geleverd om de eerste dagen thuis door te komen. Na een aantal dagen mocht iedereen gelukkig weer naar buiten, maar het leven in Korea zag er ineens anders uit."

Castaignos ziet zijn gezin maanden niet, waardoor hij eigenlijk niets anders kan dan vertrekken uit Korea. Dit ziet de club niet zitten, maar uiteindelijk komen ze er in goed overleg met elkaar uit. Zo zit Castaignos op 29-jarige leeftijd in een situatie die onbekend voor hem is: langere tijd transfervrij zijn. "Op mijn 18e lag de wereld nog aan mijn voeten. Ik werd altijd als eerste gekozen en nu zat ik in een moment waarin mijn carrière er heel anders uitzag. Dit was ik niet gewend. Uiteindelijk kwam ik in Griekenland terecht. Er was Nederlandse invloed bij de club OFI Kreta, waar de familie Samaras het voor het zeggen had. Alleen kwamen er al snel problemen toen zij vertrokken. Ik was op dat moment het plezier in het voetbal verloren en wilde het graag terugvinden als transfervrije speler."

Trainerschap en genieten in Magdeburg 
In de maanden waarin Castaignos clubloos is, doet zich een nieuwe kans voor bij zijn oude jeugdliefde. De spits is voornemens om het trainersvak in te gaan en in 2022 lopen er zelfs gesprekken met de huidige hoofd jeugdopleiding Rini Coolen: "Ik heb met Coolen gesproken om stage te gaan lopen bij Feyenoord, met de kanttekening dat als er toch iets komt, ik er wel voor zou gaan."

Die kans komt er, uit onverwacht hoek. "Uit het niets kwam Magdeburg. Zij wilden mij meenemen op trainingskamp en ik was nog steeds fit, want ik bleef door trainen in de zes maanden waarin ik transfervrij was. In die periode flitste heel mijn carrière door mijn hoofd en vroeg ik me af hoe het nou is gekomen dat ik op dit punt terecht ben gekomen. Ik denk gewoon dat het met geluk te maken had. Als een balletje in plaats van op de paal aan de binnenkant erin was gegaan, zag de wereld er heel anders uit."

Uiteindelijk tekent Castaignos na een succesvol trainingskamp een contract bij de club uit de 2e Bundesliga. Maar de droom om ooit trainer te worden blijft springlevend: "Je moet gewoon je ambities hebben, want het is wel leuk dat je trainer bij Feyenoord wil worden. Jeugdtraining lijkt me in ieder geval iets om te overwegen. Nu je ouder wordt heb je veel trainers meegemaakt, ook veel clowns, maar ook veel goede trainers. Van iedereen heb ik een beetje kennis opgenomen. Ik kijk natuurlijk ook veel voetbal. Wat me heel gaaf lijkt, is gewoon net zoiets als wat Arne Slot doet. Die kwam bij Feyenoord en de situatie was eigenlijk, met alle respect, een beetje uitzichtloos. Maar een team zo naar zijn hand zetten en zo kunnen laten spelen, vind ik heel bijzonder."

Voorlopig zit de oud-Feyenoorder op zijn plek in Duitsland: "De club waar ik speel is erg ambitieus en heeft een warme sfeer. In 2022 is Magdeburg kampioen geworden in de Derde Liga en nu zitten ze in de Tweede Liga. Hoewel we aanvankelijk laag stonden, zijn we erin geslaagd om het in 6 maanden tijd helemaal om te keren. Momenteel staan we er goed voor, maar de competitie blijft intens. Mo El Hankouri doet het ook goed en scoort alleen maar mooie doelpunten", verwijst hij naar een andere oud-speler van de Rotterdammers.

Bij Magdeburg heeft Castaignos het plezier in het voetbal teruggevonden. Dit seizoen scoorde hij al viermaal voor de Duitsers, die twaalfde staan in de 2e Bundesliga. Zo hoopt de spits langzaam toe te werken naar de cijfers die hij haalde in zijn succesjaar bij Feyenoord. Want Castaignos speelde voor topclubs, scoorde doelpunten in de grootste stadions en zag de hele wereld, maar de club uit Rotterdam is altijd in zijn hart gebleven.

Wie willen jullie graag zien in een volgende editie van 'Feyne Kameraden'? Laat het hieronder weten in de reacties!