Piet Bouts/ FSV De Feijenoorder
Nieuws
"Happel kreeg het zo in de schoot geworpen"
Piet Romeijn speelde negen seizoenen voor Feyenoord en won daarin alles wat een voetballer kon winnen. De inmiddels 84-jarige voormalige rechtervleugelverdediger kan terugkijken op het vieren van drie landstitels, twee KNVB Bekers, de Europa Cup 1 en de Wereldbeker.
Wat betreft het voetballen en de resultaten was het een geweldige tijd. De Kuip had houten banken en een veelvoud aan staanplaatsen waardoor de capaciteit op 65 duizend toeschouwers uitkwam. Romeijn speelde met spelers als Cor van der Gijp, Henk Schouten, Rinus Bennaars en ‘Beertje’ Kreijermaat. Eind jaren zestig kwamen onder andere Willem van Hanegem en Eddy Treijtel over van Xerxes/DHC en namen de sportieve successen een verdere vlucht. Onder leiding van trainer Ben Peeters trok Feijenoord de titel in het seizoen 68/69 naar zich toe. “Peeters heeft het goed gedaan”, zo vertelt Romeijn in Perspectief.
“Als trainer en als mens. Hij kreeg niet de waardering die hij wel verdiende. Zijn opvolger Happel kreeg het zo in de schoot geworpen”, zo geeft Romeijn eveneens credits aan Peeters voor de successen die daarna volgden. Feyenoord pakte zowel de Europa Cup 1 als de wereldbeker in het jaar 1970. Volgens Romeijn was het recept voor de successen de gezelligheid. “We praatten, kaartten en hadden lol. Met Hasil en Kindvall hadden we toch ook twee buitenlanders, maar omdat zij wat langer bij ons bleven voetballen spraken ze onze taal. Nu lopen ze met van die dingen op de kop en praten en doen nauwelijks dingen met elkaar, het is zo’n andere tijd.”
Ook het voetballen van toen is niet te vergelijken met nu. Het gaat allemaal veel sneller. “Maar toch, je kunt die Cup niet meer van ons afnemen!”, zegt Romeijn met gepaste trots. “Hier in huis liggen nog alle banden met alle wedstrijden erop.” Rijk is hij van de Europa Cup 1 niet geworden. “In ons contract stond dat we bij het winnen van de cup 5000 gulden zouden krijgen. Na de zege kwam manager Guus Brox ons vertellen dat we liefst 10 mille kregen.” In praktijk betekende het dat spelers na hun carrière aan het werk moesten. Het voetballen in de nadagen bij een club in de zandbakken van het Oosten bestond nog niet.
Feyenoord loopt nog altijd als een rode draad door zijn leven. De familie Romeijn is doorkerfd met Feyenoord, Feyenoord en nog eens Feyenoord. Zelf heeft hij dagelijks de ketting om waaraan de Europacup hangt. De altijd zichtbare herinnering aan de winst tegen Celtic. “Mijn jongste kleinzoon heeft me gevraagd: Als je…mag ik die dan? Tuurlijk jongen, heb ik gezegd. Echt, we zijn allemaal gek van Feyenoord.”
Af en toe bezoekt Romeijn nog De Kuip. “Ik kan altijd kaarten krijgen. Er wordt goed gezorgd voor de oud-spelers.” Wel merkt hij dat generatiegenoten wegvallen. “Lang waren we met een groep oud-spelers. Nu ben ik vaak de enige. Guus Haak komt niet meer en Joop van Daele heb ik ook al langere tijd niet gezien. Ja, het is het verhaal van ouder worden en verliezen in je omgeving.”
Bron: Perspectief. Tekst: Gerard Vonk
Reacties
Het antwoord staat goed beschreven in een krantenartikel van De Tijd, dagblad voor Nederland van 29 maart 1969.
Feyenoord stond na 24 wedstrijden bovenaan op de voet gevolgd door FC Twente. De afstand met Ajax was zes punten volgens tweepuntensysteem maar Feyenoord had wel een wedstrijd meer gespeeld.
Op 9 maart 1969 werd ADO uitgeschakeld in de beker. De voorzitter van ADO hekelde tegenover de Haagse courant de werkwijze van Happel rondom die wedstrijd. Dat was in het verkeerde keelgat geschoten van Happel die gelijk zijn ontslag indiende.
Feyenoord wilde Happel al eerder naar de Kuip halen als opvolger van Kment maar Happel was niet los te weken bij ADO. Nu was de kans om Happel alsnog aan te stellen.
Ernst Happel was iemand met charisma en waar spelers ontzag voor hadden. Dat ontbrak juist bij Ben Peeters die na zeven jaren jeugdtrainer in 1967 opeens werd doorgeschoven als hoofdtrainer. De spelers vonden hem een aardige man maar zagen geen echte leider in hem. Hij had moeite met hard ingrijpen als de situatie erom vroeg. Dat zat niet in zijn karakter.
Het mooie is dat Ben Peeters er begrip voor had dat het Brox en Kerkum zijn aflopende contract niet wilden verlengen en dat de spelers toch wel zo'n goede band met hun trainer hadden opgebouwd dat het is extra drijfveer was om op een positieve manier afscheid van hem te nemen, dus met een titel en liefst ook nog de beker. Vertrekkende trainers doen het normaal niet zo goed. Het zegt iets over het wederzijdse respect tussen Ben Peeters en de club waardoor de dubbel werd behaald.
De trainerswissel heeft goed uitgepakt. Ernst Happel kon als geen ander zijn spelers prepareren voor grote wedstrijden als tegen AC Milan, Celtic en Estudiantes. Het is duidelijk dat de spelers boven zichzelf uitstaken en onze club de blijvende internationale faam hebben gegeven.
Ben Peeters en Ernst Happel staan prominent in de galerij van succesvolle Feyenoord-trainers!
1969/1970: Winnaar Europa Cup I en 2de in de competitie (omgerekend 10 punten achter op Ajax)
1970/1971: Wereldbeker en landskampioen (omgerekend 6 punten voor op Ajax en dat terwijl Ajax na 32 wedstrijden op doelsaldo nog bovenaan stond) maar uitgeschakeld door UT Arad (Wie z'n moeder?)
1971/1972: 2de in de competitie (omgerekend 12 punten achter Ajax), uitgeschakeld in de kwartfinale EC1 door Benfica
1972/1973: 2de in de competitie (omgerekend 5 punten achter op Ajax), uitgeschakeld al in de 2de ronde UEFA Cup door OFK Beograd
Ben Peeters in 1968/69, het seizoen vóór Happel:
Landskampioen (omgerekend 4 punten voor op Ajax), bekerwinnaar maar uitgeschakeld in de 1ste ronde van de UEFA Cup verprutst door een erbarmelijke eerste helft in Newcastle waar de spelersgroep wel enorm van heeft geleerd (return gewonnen met 2-0)
Wiel Coerver in 1973/74, het seizoen na Happel:
Landskampioen (4 punten voor op FC Twente) en winnaar UEFA Cup
Even plat slaan:
Het succes van Happel bij de op dat moment rijkste club van de wereld is ontstaan in drie wedstrijden:
1. 2-0-winst op titelverdediger AC Milan
2. 2-1-winst op EC1-winnaar 1967 Celtic
3. 1-0-winst op Estudiantes
Verder zijn de prestaties van Happel t.o.v. zijn voorganger en opvolger niet bijzonder. Hij had ook wel het geluk te beschikken over een middenveld met Wim Jansen en Willem van Hanegem, de veelscorende spits Ove Kindvall, het ijzersterke duo Rinus Israël - Theo Laseroms en de onnavolgbare Coen Moulijn.
In dat opzicht snap ik de uitspraak van Romeijn dat Happel het in zijn schoot geworpen kreeg.
Arne Slot:
Dan maak ik graag de vergelijking met onze Feyenoord-fan en -trainer Arne Slot. Hij doet het duidelijk beter dan zijn voorganger Advocaat. Hij loodste een financieel armlastige club naar een Europese finale met aardig wat nieuwe spelers met destijds geringe transferwaarden. Hij heeft onze club kampioen gemaakt met een bijna volledig vernieuwde ploeg. Onze club die vanaf de dramatische splitsing van amateurs, profs en stadion in 1978 al 45 jaar lang bijna onafgebroken in de financiële malaise zit, is opeens een club met een positief operationeel resultaat en eindelijk eens positieve transferresultaten met een geschatte spelerswaarde van ruim 200 miljoen euro door een trainersstaf die de relatief jonge spelersgroep zichtbaar beter maakt.
Beste Feyenoord-trainer ooit?
In het juiste perspectief gezien is Arne Slot na twee seizoenen nu al de beste trainer van Feyenoord uit de geschiedenis. Ernst Happel staat uiteraard in de top 3.
Richard Dombi:
Afgaande op de verhalen uit het verleden scoort Richard Dombi ook hoge ogen. Deze trainer die net als Happel geboren is in Wenen, is nog steeds de enige trainer die twee landskampioen met Feyenoord is geworden. Hij deed dat met voor die innovatieve trainingsmethoden en was daarmee ook bij andere clubs succesvol.
Volgens mij was Richard Kohn voor buitenstaanders blijvend Richard Dombi zoals vrijwel iedereen in Nederland het over André van Duin heeft i.p.v. André Kyvon al liggen daar weer andere redenen aan ten grondslag.
Maar geen woord daarover in het artikel?