Trophy Story • Bekerwinst 1994: 'Nu dacht ik, waarom eigenlijk?'

12 MEI 1994. De KNVB Beker is de kortste weg naar succes. En daar is niks van gelogen. Helemaal voor de vorig seizoen hoogst geëindigde clubs. Die stromen pas in de derde ronde in. En om te voorkomen dat het toernooi vroegtijdig wat smaakmakers verliest, kunnen de hoog geklasseerde teams niet tegen elkaar loten. De voetbalbond wil de KNVB Beker graag de uitstraling aanmeten van de Engelse FA Cup, maar de eerste twee rondes zijn blijkbaar alleen voor het gepeupel. Dus op het moment dat amateurs, eerstedivisionisten en de middelmaat van de Eredivisie elkaar het leven zuur maken, hangt Feyenoord lekker achterover om te zien wie er overblijft.

Uiteindelijk hobbelen de Kuipbewoners via Excelsior, Dordrecht ’90, RKC en NAC naar de eindstrijd. Tot hilariteit van de supporters, is eerstedivisionist NEC de opponent in de finale en niet de gedoodverfde finalist Ajax. De Amsterdammers laten zich door de Nijmegenaren verrassen. In De Meer nog wel, waar het zich verslikt in een late goal van Cees Lok. NEC berooft Nederland zodoende van een finale tussen de twee klassieke grootmachten. Het zal de Nijmegenaren een zorg zijn. Feyenoord is gewaarschuwd. NEC kan stunten.

Vaste Kuipbewoner
Op 12 mei 1994 treffen beide clubs elkaar in wat de laatste wedstrijd in de Kuip is. Althans, in huidige vorm. Na de finale zal het stadion een grondige renovatie ondergaan, om er voor te zorgen dat het straks weer bij de tijd is. Wat dat betreft, is het mooi dat uitgerekend Feyenoord de finale heeft bereikt. Zo kan de vaste bewoner als laatste de deur dichttrekken voordat de bouwvakkers gaan huishouden. En Feyenoord wil maar wat graag zijn verouderde onderkomen gedag zeggen met een prijs.

De wedstrijd wordt gespeeld op een zonnige Hemelvaartsdag. Met de zonnebrillen op, hoort de uitpuilende Kuip dat de speaker de volgende elftallen voorstelt.

Feyenoord: De Goey, Van Gobbel, De Wolf, Fraser, Heus, Scholten, Bosz, Witschge, Blinker, Larsson, Taument.

NEC: Brookhuis, Van der Weerden, Aalbers, Van der Linden, Stock, Cruden, Van Wonderen, Kooistra, Dekker, Lok, Van Wanrooy.

Kruitdampen
Met weinig gevoel voor historie, betreden beide ploegen het veld in hun uittenue. Geen klassiek rood-wit aan Feyenoordzijde, en geen rood-zwart met de karakteristieke groene balk aan Nijmeegse zijde. Blijkbaar kon geen andere oplossing worden gevonden. Feyenoord schiet uit de startblokken en voordat alle kruitdampen letterlijk en figuurlijk zijn opgetrokken staat het al 1-0. Na een paar minuten stuift Taument alleen op Brookhuis af, die hem ondubbelzinnig torpedeert. De rechtsbuiten maakt een flikflak waar menig turner jaloers op zou zijn. Alleen daarvoor verdient hij al een punt. Toch wordt Heus nog gevraagd de toegekende strafschop binnen te schieten, wat hij vervolgens onberispelijk doet. Op naar een makkelijke middag, zou je zeggen. Maar dat wordt het niet.

Aan het spel is nauwelijks af te lezen wie nu de eerstedivisionist is. De snelle voorsprong zorgt er niet voor dat Feyenoord vrijuit gaat voetballen. Het oogt eerder plichtmatig en doet in vele opzichten terugdenken aan de finale van 1991 tegen BVV Den Bosch. Ook toen was er een vroege goal en ook toen veranderde de wedstrijd in een voor voetballiefhebbers ware martelgang. NEC kan zo nu en dan zelfs gevaarlijk worden. De Goey toont zich gelukkig de beste keeper van Nederland. Vlak voor rust is hij oog-in-oog de meerdere van Kees van Wonderen. Ook in de tweede helft is het alle hens aan dek. Met gevaar voor eigen ledematen verijdelt De Goey een kans van Carlos van Wanrooy. ‘Ze krijgen voetballes’, zingt de Nijmeegse aanhang pesterig. Die hadden vooraf geen rekening gehouden ook maar enigszins een kans te maken.

John van Loen
Kiprich ziet het getob met de eerstedivisionist vanaf de kant aan en hoopt op een invalbeurt. Het is echter Van Loen die zijn trainingsjasje mag uittrekken. Twee oliedomme rode kaarten, gezanik met de trainers, een fikse boete, en een verstoorde relatie met de supporters markeren tot dusver zijn mislukte seizoen. Toch mag hij een kwartier voor tijd Larsson aflossen. Van Loen beleeft zijn finest moment. Vlak voor tijd kopt de rossige spits een voorzet van Blinker perfect tegendraads in. Brookhuis staat aan de grond genageld en de verlossende 2-0 valt binnen. De Kuip schudt op zijn fundering. Terwijl de supporters een voorschot nemen op de bekerwinst, juicht Van Loen ingetogen. Hij wandelt en steekt zijn rechterarm in de lucht. Dat is het. Stoïcijns en koel, terwijl zijn hart ongetwijfeld een sprongetje maakt.

Het roerige seizoen is hem niet in de koude kleren gaan zitten. ‘Een overwinning voor mezelf. Ik ben het niet eens met de schorsingen en boete die ik heb gekregen van de club. Normaal gesproken begin ik te rennen na zo’n goal, maar nu dacht ik waarom eigenlijk?’, aldus Van Loen. Omdat hij stilstaat, is hij een makkelijke prooi voor zijn medespelers die hem massaal bespringen. Het laat zien hoezeer zijn medespelers hem het succes gunnen. Fraser neemt hem zelfs in een soort wurggreep en dreigt niet meer los te laten. Bennie Dekker maakt er namens NEC uiteindelijk nog 2-1 van. Leuk voor de Nijmeegse fans, maar verder alleen relevant voor de statistieken. En ook een beetje voor Van Loen, wiens goal nu officieel de winnende is. Dat is wel weer lekker. Na afloop is het slechte spel snel vergeten. Dansende Feyenoordspelers markeren het einde van het voetbalseizoen. Goudhaantje Van Loen springt en danst over het veld. Werd de spits bij zijn invalbeurt nog met licht boegeroep ontvangen, de supporters staan nu voor hem op de banken.

Bakermat
Wanneer aanvoerder De Wolf als eerste de cup boven zijn hoofd houdt, slaakt de Kuip een zucht van verlichting. Toch een tastbaar succes. Terwijl de beker van hand tot hand gaat, blijft iedereen op zijn plek. Er is voor de supporters ook geen reden om ergens anders naartoe te gaan. Een bezoekje aan de Coolsingel zit er niet in. De laatste keer werd na afloop van de huldiging de halve stad afgebroken, dus burgervader Bram Peper heeft er niet zo’n trek meer in. In ieder geval niet meer bij winst van de KNVB Beker, wat de afgelopen jaren – hoe verwend – een gewoonte lijkt te zijn worden.

Staand op het veld is dus het enige echte moment om samen met de fans de glimmende beker te vieren. Voor de gelegenheid wordt een extra ererondje ingezet en vlak voordat de spelers naar binnen gaan, staan zij nog in een halve cirkel om de KNVB Beker. Die staat netjes voor hen in het veld. Alsof de spelers het oude stadion nog één keer willen eren, door een verse prijs in de bakermat te planten. Daarmee is het af. We kunnen naar huis. Laat de facelift van het zo geliefde stadion nu maar komen.