You can’t ban a Feyenoord fan • Supporters vertellen hun avonturen: “We zouden er dan uitzien als werklui”

Feyenoorders zijn overal. Ook wanneer ze door lokale autoriteiten niet welkom zijn. Zo ook in Lille! Wars van het risico op weigering, een boete of celstraf, een Feyenoord-supporter hou je niet tegen. Alles onder het motto ‘You can’t ban a Feyenoord-fan’. Hand in Hand sprak twee Feyenoordsupporters die hun bijzondere ervaring in Lille wilden delen. “We zouden er dan uitzien als werklui.”

"Toen bekend werd dat Feyenoord tegen Lille moest spelen, waren we al bang dat het een moeilijk verhaal zou worden om binnen te komen”, zo begint het verhaal van Ronald. “René uit Rotterdam is bijzonder handig in het fiksen van kaartjes. Uiteindelijk is het gelukt en hadden we vier kaarten voor de eretribune. Een paar dagen voor vertrek naar Lille werd het wel duidelijk... geen Feyenoord-fans binnen de stadsmuren van Lille. Natuurlijk lieten wij ons daardoor niet afschrikken. We bleven dus met zijn drieën over. Tommie (kwam helemaal over uit Dundee, Schotland) René en ik.” 

“Ons plan was als volgt: we nemen de auto naar Kortrijk. Daar aangekomen kreeg ik diverse telefoontjes van Feyenoorders die teruggestuurd werden. In Kortrijk hadden we de Action gevonden en die verkopen gele hesjes. We zouden er dan uitzien als werklui… Dat plan werkte perfect. In de trein van Kortrijk naar Roubaix kwam er een peloton politie de trein in om Feyenoorders te spotten. Bijna iedereen werd gecontroleerd, behalve wij. Wij waren moe van een lange werkdag en lagen half te slapen met een Franse krant op schoot. Ik vond dit zelf een geniaal plan. Aangekomen in Roubaix pakten we de metro naar Lille. Ook toen kwamen er berichten voorbij dat bij het CS van Lille een compleet leger op ons stond te wachten. Dan maar een halte verder uitstappen. Tot nu toe werkte alles perfect.” 

“Vanaf een halte verder hadden we eindelijk een taxi die ons naar het stadion bracht. Geen Feyenoorders, alleen politie en honderden ME’ers en militairen. De afspraak was: samen uit, samen thuis. Nu moest de laatste horde nog genomen worden...hoe komen we binnen?! Een lange rij stond geduldig te wachten voor ingang G. Maar eerst moesten we door een haag van stewards en natuurlijk de fouillering. Wij spraken geen Frans dus dat was wel een dingetje. Tommie kwam met gemak binnen. Vijf Lille-supporters, daarna ik. Jas open, pet af en doorlopen maar. Zo, dat is gelukt. Op naar onze plaatsen. Ineens waren we René kwijt. Bij het fouilleren werden er in het Frans vragen gesteld waar hij geen antwoord op kon geven. Kaart werd in beslag genomen. Dus wij binnen en René niet. De afspraak was: samen uit, samen thuis. Tommie en ik zijn toen een half uur gebleven, omdat het wel heel erg op zou vallen als we ineens het stadion zouden verlaten met al de politie. Dus we hebben maar een helft van de wedstrijd gezien en zijn toen met de metro snel naar het centrum van Lille gereisd om de 2e helft daar verder te kijken. Het verhaal is dat alles, maar dan ook echt alles, tot één meter voor de ingang van het stadion klopte; op de ene Franse vraag na, waar René geen antwoord op had. Een trip om nooit te vergeten!"

Verhaal van Leslie & Nick
"De dag dat dat klotebericht uit Frankrijk kwam, besloten wij om alsnog af te reizen naar Lille. Om 14.00 uur op de wedstrijddag vertrokken wij dan uiteindelijk naar Lille, richting Poperinge om daar de grens over te gaan. Toen wij in België waren, kwamen er nog meer berichten over andere supporters die Frankrijk hadden bereikt. Onderweg naar Frankrijk toch even een aantal keren checken of de politie nog bij de grens aanwezig was. Dit bleek niet het geval te zijn. Zo konden wij zonder enig oponthoud de grens over. Nu door naar Lille waar wij bij de eerste metrohalte de auto hadden geparkeerd om de metro richting het centrum te nemen, om even snel wat te eten en daarna weer de metro te nemen naar het stadion.” 

“We vernamen berichten van geweigerde supporters door de paspoortcontrole rondom het stadion. Aangekomen bij het stadion bleek dat er geen paspoortcontrole of enige striktheid rondom naam op de kaart en ID-controle was. Jas open, fouilleren en we mochten naar binnen. Plaatsgenomen op de tribune; de aftrap werd genomen en de Fransen om ons heen begonnen al met de opmerking of wij Feyenoord-fans waren. Ondanks dat ze het vrij snel door hadden, hebben we verder geen problemen ervaren. We hebben de wedstrijd af kunnen kijken en zijn na de wedstrijd weer in een afgeladen metro teruggegaan naar de auto om vervolgens weer tweeënhalf uur naar huis te rijden."

Heb jij ook een mooi verhaal? Deel dit in de comments!