"Geen woorden maar daden, dat is helemaal op mij van toepassing"

Feyenoord staat op de drempel van de eerste landstitel sinds 2017. Tonny Vilhena was destijds een van de sterkhouders in het elftal van trainer Giovanni van Bronckhorst. “Sportief was dit het mooiste moment en het mooiste seizoen in mijn hele voetbalcarrière”, zo zegt hij in De Telegraaf.

“Ik speelde vanaf de F-jes bij Feyenoord, ik voelde me een kind van de club en mijn debuut was al een droom die uitkwam. Kampioen worden met de club waar je helemaal gek van bent, was een andere droom. Alleen was het privé het zwaarste en meest verdrietige wat ik in mijn leven heb meegemaakt.” Vilhena doelt op het overlijden van zijn moeder, midden in het successeizoen van de club. Voetballen was voor hem een uitlaadklep om de zware privé tijd te doorstaan. “Het was een jaar vol emoties. Dat ik dat seizoen toch op het veld de dingen kon laten zien die ik wilde, was omdat ik op de training en in wedstrijden mijn hoofd kon leegmaken. Het voetbal was mijn afleiding, als ik thuiskwam en niet met voetbal bezig was, was er alle aandacht en zorg voor mijn moeder.”

Vilhena haalde eveneens kracht uit de vriendschappen binnen de selectie van Feyenoord. “Ik kon heel goed met alle jongens. Voetballend had ik op het middenveld een klik met Karim El Ahmadi en Jens Toornstra. We waren echt totaal verschillend van elkaar, maar het paste gewoon zo goed. Voorin stonden Eljero Elia, Nicolai Jørgensen en Steven Berghuis. Bij Jørgensen was het vooral aanvoelen wat hij wilde. Op zeker moment krijg je met sommige spelers gewoon een klik. Dat hadden we met Nico zeker. Hij werd topscorer maar voelde zich geen vedette.”

Volgens de oud-Feyenoorder was het teamgevoel destijds de grote kracht, iets wat hij bij de ploeg van Arne Slot eveneens terugziet. “We hadden geen echte sterspelers. Er was wel degelijk individuele klasse. Eljero (Elia, red.) deed mooie dingen op de vleugel, maakte ook belangrijke goals. Maar iedereen bleef met beide benen op de grond. En dat zie ik nu ook bij het huidige Feyenoord-elftal. Dat laat prachtig voetbal zien, heeft een aantal mooie spelers, maar niemand wil zich boven de groep stellen.”

In 2019 vertrok Vilhena naar Rusland om bij FK Krasnodar te gaan spelen. Na het uitbreken van de oorlog verkaste de middenvelder naar Espanyol en inmiddels speelt hij in de Serie-A voor Salernitana. “Alle ervaringen die ik opdoe, maken me rijker. Ik ben gegroeid als persoon. Je kunt heel je loopbaan uitstippelen, maar het loopt altijd anders. Ik laat dingen altijd op me afkomen en heb van huis uit een ding geleerd: ook met mijn talent moet ik keihard werken om iets te bereiken. Geen woorden maar daden, dat is helemaal op mij van toepassing. Ik ben opgegroeid als Feyenoorder en daar kreeg ik dat ook mee.”