Pusic over coachen in oorlogsgebied: "Helemaal gewend raakt het nooit"

Marino Pusic verruilde in oktober 2023 de functie assistent-trainer bij Feyenoord voor het hoofdtrainerschap bij Sjachtar Donetsk. De Bosnisch-Kroatische Nederlander vluchtte op 10-jarige leeftijd uit een oorlogsgebied in voormalig Joegoslavië. Hij is het liefst de hele dag met zijn werk bezig, trainer zijn van Sjachtar Donetsk. Maar de oorlog in Oekraïne overschaduwt zijn werk, de club en het leven van de coach en zijn team, legt hij uit bij Langs de Lijn En Omstreken op NPO Radio 1.

Trainer zijn in een oorlogsgebied is niet makkelijk. Marino Pusic had nooit verwacht dat hij hiervoor zou moeten nadenken. Ruim tien weken na zijn overstap weet Pusic hoe hij zijn gedachten kan richten op de spits van de volgende tegenstander in plaats van de oorlog. "Ik kan me er prima van afsluiten, omdat ik er juist voor gevraagd ben om juist over die spits na te denken. Ik ben er om het team, met vrij jonge spelers, te ontwikkelen. Daar gaat al mijn energie naartoe. Niet alleen op vakinhoudelijk gebied, maar ook op menselijk vlak", vervolgt Pusic zijn verhaal.

Marino Pusic praat het liefst over voetbal. Over zijn tijd bij Feyenoord, de successen op het veld, en over de titelkansen van zijn ploeg in de Oekraïense competitie. Maar met een oorlog in je achterhoofd is dat moeilijk. "Hoe je het ook wendt of keert, je bent er continu mee bezig", zegt Pusic. "Ik merk wel dat mensen tot bepaalde mate gehard zijn in de situatie. Maar de zorgen zijn groot."

Sjachtar voetbalt al een tijd niet meer in Donetsk. Het is daar niet mogelijk om te spelen in verband met een groot veiligheidsrisico. De spelers en hun families wonen in Kiev, waar de club een tijdelijke basis heeft. Het team verblijft ook vaak in Lviv en speelt Europese 'thuiswedstrijden' in Hamburg. "Het is geen thuiswedstrijd-gevoel. Europees moeten we tien, twaalf uur reizen om in Hamburg te gaan spelen", zegt Pusic daarover. "De club en de spelers wennen er steeds meer aan, maar helemaal gewend raak je er nooit aan. Het is eigenlijk te zwaar. De ene wedstrijd spelen we voor een vol stadion, dan weer thuis voor lege tribunes. Zo word je er constant mee geconfronteerd. Minuten stilte, een aftrap die symbolisch door oorlogsveteranen wordt gedaan. Maar naast al het verdriet zie je ook hoe trots mensen zijn. Dat is de positieve kant."

Toen Sjachtar afgelopen najaar aanklopte bij Pusic, was het nog niet zo vanzelfsprekend dat hij ja zou zeggen. "Toen ze zich concreet meldden, wist ik dat het niet alleen een overstap was. Ik zou ook heel veel te maken krijgen met de situatie in het land. Dat was niet makkelijk. Ik moest voorwerk doen om te weten hoe het in elkaar zat, ook wat betreft de veiligheid. Ik heb heel even gewacht om het thuis te bespreken. Maar uiteindelijk zag mijn vrouw hoe graag ik het wilde doen. Natuurlijk was het voor haar ook belangrijk dat het veilig zou zijn, maar garanties heb je nu eenmaal nooit."

Pusic, die als tiener uit het Bosnische Mostar vluchtte voor de oorlog in Joegoslavië, hakte de knoop uiteindelijk snel door. Het "allermoeilijkste" vond hij het om aan Arne Slot te vertellen dat hij hem en Feyenoord zou gaan verlaten. Sinds 2019 werkt het tweetal samen, eerst bij AZ en daarna bij Feyenoord. In die tijd bouwden ze een sterke band op. "Na vier jaar intens samenwerken is het niet makkelijk om te zeggen dat je iets anders wil gaan doen", aldus Pusic. "Hij zei dat hij hoopte dat het moment nooit plaats zou vinden, maar hij draaide het snel om en was blij en trots. Hij gunde het me echt. "

Pusic is met Sjachtar, net als Feyenoord, uitgeschakeld in de Champions League en speelt nu in de Europa League. "We doen het goed", oordeelt Pusic. "De eerste doelstelling is behaald: Europees overwinteren. We hebben tot de laatste speeldag in een zware groep meegedaan om door te gaan in de Champions League. In de competitie zijn de verschillen tussen de bovenste ploegen niet heel groot. In de beker zijn we ook nog in de halve finales, dus op drie vlakken gaat het heel goed."