Column • De Kuip, het stadion dat nooit mag verdwijnen
Er zijn stadions… en er is De Kuip. Officieel geopend op 27 maart 1937, in 1994 gerenoveerd, en nog altijd het kloppende hart van Feyenoord en het Nederlandse voetbal. Waar men in Nederland soms denigrerend spreekt over de ‘badkuip’, wordt het stadion in Europa gezien als wat het werkelijk is: een voetbaltempel vol historie, emotie en magie. Niet voor niets wordt De Kuip door velen liefkozend de moeder aller stadions genoemd.
De naam “De Kuip” zegt het eigenlijk al: een diepe, komachtige vorm met oplopende tribunes. Een ontwerp dat zijn tijd ver vooruit was. Geen zichtbelemmerende steunpilaren, maar een tweede ring die de toeschouwers letterlijk bovenop het veld plaatst. Met 47.500 supporters die zich van stoeltjes tot stavakken transformeren zodra het eerste fluitsignaal klinkt, wordt elke wedstrijd een gevecht met een twaalfde man die nooit opgeeft.
En kijk eens wat er wereldwijd gebeurt. In Milaan gaat het legendarische San Siro tegen de vlakte. Maar in Rotterdam staat De Kuip nog altijd fier overeind, trots aan de Maas, zichtbaar vanaf de Brienenoordbrug, waar de vier lichtmasten ’s avonds de lucht kleuren. Het stadion is niet zomaar beton en staal, het is een gevoel. Een plek waar generaties Rotterdammers en ver daarbuiten hun liefde voor Feyenoord hebben gevonden.
De Kuip is meer dan clubvoetbal alleen. Oranje was 23 jaar ongeslagen in Rotterdam, 31 wedstrijden op rij, totdat Kroatië in 2023 daar een einde aan maakte. Het was ook decennialang het decor van concerten, feesten en natuurlijk de KNVB Bekerfinale, die nergens beter tot zijn recht komt dan hier. Elf jaar op rij werd de grasmat uitgeroepen tot de beste van Nederland en iedere speler die hier mocht aantreden wist waarom.
De grote momenten? Het zijn er te veel om op te noemen, maar laten we de hoogtepunten niet vergeten. 2002, de UEFA Cup finale tegen Dortmund in De Kuip zelf met de winst die heel Rotterdam op zijn grondvesten deed schudden. En dan die namen, die legendes die dit stadion hebben grootgemaakt: Coen Moulijn, Willem van Hanegem, Wim Jansen, John de Wolf, Dirk Kuyt… een oneindige lijst van grootheden die hun ziel achterlieten op het heilige gras.
Natuurlijk kende Feyenoord ook mindere periodes. Achttien jaar zonder landstitel, het eindeloze gedoe rond Feyenoord City… Maar in 2022 ging er een zucht van opluchting door de stad: de plannen verdwenen in de prullenbak, De Kuip bleef staan. Want dit stadion is geen kwestie van stenen, maar van hart, liefde en vertrouwen.
Hoe lang De Kuip nog mee mag? Niemand weet het. Maar één ding is zeker: zolang hij er staat, ademt Rotterdam voetbal, passie en onvergetelijke historie. Dus laten we koesteren wat we hebben. Want er is maar één Kuip.