Column • In Groningen haalde Robin van Persie zijn gelijk

Het was even schrikken bij het zien van de opstelling van Feyenoord tegen Braga. Op zeven posities stonden spelers die normaal gesproken niet in de basis staan. Volgens een oude voetbalwet gaat een elftal daar nooit beter van voetballen.

Veel spelers in dit B-team maakten dit seizoen nog nauwelijks (Borges, Tengstedt) of zelfs helemaal geen (Jeng) minuten en dit elftal had nog nooit in deze samenstelling samengespeeld. Het was overduidelijk: Van Persie kiest voor de competitie. Als Feyenoord dit seizoen bij de eerste twee eindigt is het volgend seizoen verzekerd van Champions League voetbal en tientallen miljoenen euro's aan inkomsten. Veel meer dan dit seizoen kan worden verdiend in de Europa League.

Naast schrik was er ook nieuwsgierigheid: hoe zullen de nieuwelingen het doen? En er was hoop, want hoop is er altijd. Misschien stelde dat Braga wel niet zo veel voor. Dat laatste bleek te kloppen: Braga stelde niet zo veel voor en speelde op het niveau van, met alle respect, IJsselmeervogels. In een normale samenstelling zou Feyenoord hier negen van de tien keer van winnen.

Maar dat deed het niet.

In Portugal verloor Van Persie's eigenzinnigheid het van de aloude voetbalwet dat een team van zoveel wijzigingen nooit sterker wordt. Feyenoord speelde rommelig en zonder automatismen. De spelers die nog resteerden van de basis - onder wie Sem Steijn en Quinten Timber - waren opeens ook de kluts kwijt. Zelfs invaller Luciano Valente, tot nu toe in andere wedstrijden zo overtuigend, verzoop in het foutenfestival.
Robin van Persie moet hebben geweten dat dit erin zat. Evenals René Hake en John de Wolf, samen goed voor meer dan achthonderdduizend miljoen jaar voetbalervaring.

Na de uitglijder in Portugal verzette Van Persie zich tegen het verwijt dat hij had gespeeld met een B-team. Hiermee deden we zijn spelers tekort, vond hij. Deze reactie deed sterk denken aan die van Francesco Farioli in maart van dit jaar. Op de drempel van de kwartfinale van de Europa League tegen Eintracht Frankfurt stelde hij een elftal op dat op meerdere plaatsen was gewijzigd en werd getrakteerd op een 4-1 nederlaag. Farioli vond het onaceptabel dat de pers dat elftal een B-team noemde, terwijl iedereen met eigen ogen zag dat dat zo was. De reden voor zijn keuze was duidelijk: een paar dagen later wachtte de belangrijke thuiswedstrijd tegen AZ en Farioli hechtte meer waarde aan een kampioenschap dan aan een kwartfinaleplaats in de Europa League. Op het eerste gezicht leek Farioli een foute keuze te hebben gemaakt door in Frankfurt met een B-team te spelen. Maar hij dacht een stap verder: met winst tegen AZ zou hij de titel dichterbij brengen en, ook dat is een voetbalwet, alsnog zijn gelijk halen. Maar dat gebeurde niet: de wedstrijd tegen AZ eindigde in een gelijkspel en Farioli verloor twee punten die uiteindelijk onmisbaar bleken in de titelstrijd.

Robin van Persie is niet gek. Hij voetbalde jarenlang op topniveau en werkte met toptrainers als Alex Ferguson, Arsène Wenger en Guus Hiddink. Toen hij ervoor koos tegen Braga met een B-team aan te treden moet hij zich bewust geweest zijn van de oude voetbalwet dat Feyenoord daar niet beter van zou gaan voetballen en dat zijn keuze verkeerd kon uitpakken.

Na de nederlaag in Braga resteerde één vraag: was zijn keuze het waard? Het antwoord op die vraag moest volgen in Groningen. Enkel een zege kon Van Persie's gelijk bewijzen. Feyenoord gaf in Groningen nauwelijks kansen weg, hield opnieuw de nul en pakte verdiend de volle buit. Op bijna een kwart van de competitie blijft Feyenoord ongeslagen koploper. De uitgeruste uitblinker Ayase Ueda maakte de winnende treffer en hij hielp Feyenoord aan de punten die onmisbaar kunnen blijken in de titelstrijd. Van Persie zal het zelf niet zeggen, maar een voetbalwet zegt het voor hem: vier dagen na Braga haalde hij alsnog zijn gelijk.

Frans