Column • Blessurespook
Vroeger had je het zogenaamde degradatiespook. Clubs waren als de dood als dat spook was neergestreken binnen je club en degradatie als het zwaard van Damocles boven je hoofd hing. Tegenwoordig heb je er nog een niet graag gezien spook bij: het zogenaamde blessurespook.
Heb je het blessurespook binnen je club gehaald, dan raakt de ene na de andere speler geblesseerd en volgt de ene aderlating de andere op. Vorig seizoen leek het blessurespook ook in De Kuip te zijn neergestreken. Het zou grotendeels hebben gelegen aan de nieuwe trainingswijze van Priske, die een andere afslag op het gebied van fysieke training had genomen dan Arne Slot. De teams onder Slot werden geprezen om hun fitheid, en veel wedstrijden werden beslist in het laatste kwartier, waarin het team door de algehele fitheid er nog eens lekker overheen kon klappen. Onder Priske werd dat een stuk minder. Na ruim een uur spelen leek de pijp bij diverse spelers al leeg, en daardoor kon dat beetje extra, wat vaak nodig is voor een overwinning, net niet gegeven worden.
Dan terug naar dit seizoen, onder Van Persie. Die vorig seizoen zelf al aangaf dat ze wisten waar de vele blessures aan hadden gelegen en dat alles nu onder controle zou zijn. Niets is echter minder waar. Het is inmiddels half november, en we hebben nog geen enkele wedstrijd in de sterkste opstelling kunnen spelen. En in die opstelling hoort volgens mij een fitte Bijlow (hoe goed Wellenreuther het vaak ook doet), een fitte Moder en een helemaal fitte Timber. Maar in plaats dat de ziekenboeg aan het leegstromen is, wordt deze alleen maar voller en voller.
Het seizoen begon al desastreus met de zeer zware blessure van Beelen, wat een pech! Zijn directe collega achterin (Trauner) lijkt er ook nog niet klaar voor te zijn en wacht ook nog op zijn eerste minuten van het seizoen. Nieuwkomer Jeng, die na een veelbelovende eerste helft in Groningen direct zwaar geblesseerd raakte, moeten we ook voor langere tijd missen. Onze super-Koreaan Hwang leek eindelijk weer terug van slepende blessures, maar is er inmiddels weer voor langere tijd uit. Bijlow lijkt helaas de ene blessure met de andere af te wisselen, en Bos begon zeer goed, maar de vele lange reizen en uitputtingsslagen hebben ook hun tol geëist. Read was terug van zijn blessure, maar had zijn oude niveau nog niet helemaal terug en moet ook hij weer weken herstellen door alweer een nieuwe blessure. Steijn zat tegen een hamstringblessure aan, lijkt weer fit, maar ook hij heeft alle moeite om dat tandje meer bij te kunnen zetten en lijkt vooralsnog op zijn tenen te lopen. Valente doet het geweldig, maar kan dat niveau om de een of andere reden geen 90 minuten volhouden. En dan hebben we Targhalline. Deze jonge El Ahmadi doet het ook geweldig, maar raakte tegen PSV ongelukkig geblesseerd. In de belangrijke wedstrijden tegen Stuttgart en die tegen Go Ahead Eagles kon hij nog niet echt meedoen, maar schijnt inmiddels wel afgereisd te zijn naar Marokko voor twee kansloze oefenwedstrijdjes. En dat is op z’n minst opmerkelijk te noemen…
Al met al hebben we veel te veel blessures, en dit lijkt na vorig seizoen nu toch echt een structureel probleem te worden. Er zit iets goed mis in de fysieke staf (of hoe ze dat tegenwoordig noemen), want tussen de fitheid van het huidige team en de teams uit de periode Slot zit een wereld van verschil. En juist in deze tijden, waarin veel wedstrijden op details worden beslist en de momenten waarop je net iets meer dan je tegenstander kunt geven bepalend zijn voor wie er uiteindelijk kampioen wordt en wie de belangrijke tweede plek met directe plaatsing voor de Champions League mag opeisen, is dat verschil cruciaal. Laten we de fysieke afdeling eens heel goed doorlichten en zorgen dat we voor eens en voor altijd afscheid kunnen nemen van het blessurespook.
Met rood-witte groet,
Roeland