Dj Bootsy over draaien in de Kuip: “Oudere supporters kunnen het te hard vinden, jongere denken daar anders over”

Hij draait al achttien jaar in De Kuip. Weet precies welke nummers wel en niet gedraaid kunnen worden. 'Simply the best' zal bijvoorbeeld niet meer door de speakers klinken, maar al die andere voor het Legioen o zo bekende nummers behoren inmiddels tot het vaste repertoire. In gesprek met Perspectief vertelt DJ Bootsy Paul openhartig over zijn samenwerking met Peter Houtman, zijn wedstrijdritueel en de kritiek die soms vanuit supporters op het muziekbeleid is te horen.

DJ Bootsy Paul zat al die jaren naast zijn maatje Peter Houtman. Eerst ‘vlak’ naast het veld, maar de afgelopen jaren zaten ze gezamenlijk op de perstribune. Tot die woensdagavond 14 mei. De avond waarin werd stil gestaan bij het bombardement van 1940 en natuurlijk het zeer indrukwekkende afscheid van Peter Houtman. “Ik ga Peter enorm missen, dat zal duidelijk zijn.”

Achttien jaar muziek draaien in De Kuip. Hoe trots ben je dan nog?
Super trots. Het is heel bijzonder en dat realiseer ik me nog steeds. Dat gevoel blijft, dj-en in het mooiste stadion van het land en voor de mooiste club van het land. Ik denk dat dat niet veel uitleg nodig heeft.

En al die jaren naast Peter Houtman zitten. Kun je ons meenemen naar jullie vaste rituelen op een wedstrijddag?
Ik ben op een wedstrijddag eerder aanwezig, de eerste muziek gaat afhankelijk van de wedstrijd 1,5 uur of 2 uur voor aanvang aan. De eerste teksten van Peter komen net voordat de keepers voor hun warming-up het veld opkomen, dus daarom kwam Peter altijd wat later. Zijn eerste woorden wanneer ik al achter de dj-booth zit en hij arriveert zijn altijd: “heee vriend hoe is tie...?” Dan hebben we het even over bijvoorbeeld een gespeelde wedstrijd eerder op de dag of hoe het met de familie gaat.  

Zoals gezegd komen de eerste teksten voor Peter, een uur voor aftrap. Daarna komt er vaak iemand van de tegenstander waarmee Peter de uitspraak van de spelers van de tegenstander oefent en doorneemt. Daarna gaat Peter richting het veld om de mascotte te interviewen om vervolgens het grootste gedeelte van de spelers op te noemen. Even later komt Peter weer naar boven (we zitten op een gedeelte van de perstribune) en roept dan de basis-elf van Feyenoord.

Hadden jullie doordeweeks ook bijvoorbeeld appcontact met elkaar?
We appten nooit. We zijn van de ouwe stempel en bellen gewoon met elkaar. Toch was dat meer wanneer er iets speelde of geregeld moest worden. Ik heb Peter een week na zijn afscheid gebeld om te vragen hoe hij het allemaal beleefd had.

Heb jij Peter ooit wat chagrijnig meegemaakt?
Jazeker wel, als het niet goed ging op het veld zat Peter gewoon hoofdschuddend naast me zich druk te maken over het getoonde spel. Zeker als hij vond dat er te weinig inzet was of niet de juiste techniek werd gehanteerd, vooral bij het koppen van de bal. Maar zodra de wedstrijden weer afgelopen waren, dat was dat bijna meten weer weg. 

Vertelde hij jou ook over zijn zorgen met betrekking tot de ziekte van zijn vrouw Rina en zijn eigen diagnose en zo ja, wanneer wist jij van deze verschrikkelijke ziekte?
Hij heeft mij al een poos geleden verteld over de ziekte van zijn vrouw, maar hier ga ik verder niet op door omdat dat ik vind dat dat privé is. Peter heeft mij gebeld om me te vertellen wat hij had, voordat hij het wereldkundig maakte. 

Wat ga je het meest aan Peter missen?
De persoon Peter. De altijd oprechte, eerlijke lieve man, die vertelde dat hij weer bij z'n moeder in het verzorgingstehuis langs was geweest. Wat hij overigens iedere dag deed, tot de Corona-tijd aanbrak. Zijn moeder is helaas later overleden. De man die door iedere fan kan worden geroepen voor een foto of handtekening. Wat overigens nooit te veel was, maar hij kon zich daarin ook bijna verliezen. Het was dan ook een van mijn taken om hem weer bij de les te krijgen om bijvoorbeeld nog een laatste tekstblok op te laten lezen net voordat de muziek aan het aflopen was. 

Ik heb ook een keer naast jullie langs het veld mogen zitten voor een sfeerverhaal, tijdens een Feyenoord-AZ. Het viel mij duidelijk opdat jullie zo goed op elkaar waren ingespeeld. Er viel een goal, jullie keken even naar elkaar en Peter riep de naam van de doelpuntenmaker en jij zette daarna meteen de Hermes House Band in. Hoe anders was het beneden, langs de lijn, in vergelijking met de perstribune?
Langs het veld was het niet veel anders qua contact tussen ons. Toen waren we meer met z'n tweeën op die plek, nu is het ook een groter team van mensen geworden. Mensen die het scorebord bedienen en medewerkers van events zitten er nu ook bij, alleen de intensiteit van de supporters op die plek langs het veld was veel groter dan waar we nu zitten. Het is al meer dan tien jaar geleden, maar die beleving mis ik wel op de plek waar ik nu zit. Bijvoorbeeld het moment van Ron Vlaar die de microfoon van Peter overpakt kan in de huidige situatie niet meer spontaan plaatsvinden.

Jullie hadden nog geen monitor daar staan, later wel. Kijk jij altijd mee of ben je alleen op de muziek gefocust?
Ik keek altijd mee, maar in de laatste periode keek Peter meestal met een of twee mensen van events naar de monitor. Daar staat tegenwoordig ook de monitor en kan ik eigenlijk niet zo gemakkelijk meer op kijken, dus focus ik me meer of het wel of niet een doelpunt is. Met de huidige situatie met de VAR is dat niet altijd even duidelijk.

Volg je de tactiek van de ploegen op het veld of kijk je als de meeste fans, hopend op een goal en genietend van de sfeer?
Ik zit achttien jaar naast Peter die wel iets meer van voetbal weet dan mijn eigen persoon. Dus om dan als een soort van coach allerlei dingen te gaan zeggen lijkt me een beetje voorbarig. Ja, ik zie of een speler een mooie actie of rare blunder maakt, maar hoe ze tactisch moeten spelen, dat is waar ik me buiten hou. Ik ga meer voor de sfeer en hoe ik deze met muziek zou kunnen versterken.

Wat verwacht je van het komende seizoen?
Heel benieuwd wie er naast me komt zitten, dat gaat hoe dan ook anders worden (Dimitri Metgod is inmiddels aangesteld als nieuwe speaker, red.).

Er gaan een aantal spelers weg, maar wie is nog niet goed bekend. Er komen er vast ook nog een aantal bij. Gelukkig hebben we er al een paar binnen, want de voorrondes starten heel vroeg. Hopelijk gaat Robin van Persie ons ver brengen, maar nogmaals ik ben niet de grote voetbalkenner.

Wat betekent De Kuip eigenlijk voor jou?
Het mooiste stadion, met een geweldige akoestiek. Waar het op wedstrijddagen zo bijzonder kan zijn. Neem nou de laatste wedstrijddag, waarbij over een aantal jaren iedereen nog weet van de herdenking 85 jaar bombardement op Rotterdam en uiteraard het afscheid van Peter. Maar weten we dan nog wie de tegenstander was of wat de uitslag was?  Dat je dit met z'n allen op deze prachtige plek kan meemaken, maakt dit meer dan speciaal. Ik hoop dat ik hier nog lang deel van kan zijn en de muziek in onze Tempel kan draaien om het Feyenoord gevoel te versterken.

Voor wie werk je feitelijk, voor het stadion of voor de club?
Ik werk voor de club, maar draai voor de supporters.

Kun je ons jouw volgorde van nummers uitleggen?
Ik start met de binnenkomst muziek. Dan is het vaak nog vroeg en daardoor normaliter nog redelijk op de achtergrond. Dan is het uiteraard ook nog rustig in het stadion. Rond de eerste teksten van Peter draai ik Feyenoord-muziek, vlak daarna komen de keepers op voor de warming-up en dan gaat de muziek al wat meer omhoog. Voordat vijftien minuten later de spelers het veld opkomen, gaat de muziek nog wat meer omhoog, al dan niet met nog een paar Feyenoord-nummers. Vervolgens schakel ik over naar oppomp-muziek voor de spelers en supporters, eindigend met 'Nobody said it was easy'. Dat is vlak voordat de spelers na de warming-up naar binnen gaan. Afhankelijk van de belangrijkheid van de wedstrijd of tegenstander, draai ik meezing- of oppompmuziek. Wel eindig ik vaak met 'Mijn Feyenoord' van Lee Towers. Wanneer er vervolgens een seintje komt vanuit de tunnel, zet ik de Pauken en het Hand in Hand in. Als laatste, nadat Peter de spelers van Feyenoord heeft opgelezen: Super Feyenoord. Behalve wanneer er bijvoorbeeld een minuut stilte is, dan is dit niet gepast.

Er wordt soms gezegd dat de muziek te hard staat. Kun je je daarin vinden, stel dat je zelf als toeschouwer aanwezig zou zijn?
Hier zijn de meningen over verdeeld. Oudere supporters kunnen het te hard vinden, jongere kunnen daar precies weer anders over denken. Afhankelijk of het een dag of avondwedstrijd betreft, wordt daar zoveel mogelijk rekening mee gehouden. Wat het ook lastig maakt, is dat veel (jongere) fanatieke supporters op de parterre vakken staan. Daar staan de speakers niet op gericht, terwijl iemand die op de bovenste ring zit weer net onder een speaker kan zitten. De laatste keer dat ik als supporter aanwezig was, was bij de laatste KNVB-beker finale. Toen stond ik op een parterre vak en vond het geluid toen lange tijd te zacht.