Column • De keus is No Pyro or No Support

Onlangs hield de politie een man aan. Zijn rijbewijs en auto werden in beslag genomen. Hij had weer eens dronken achter het stuur gezeten. Voor de vijfde achtereenvolgende keer was hij betrapt. Met die straf was hij het niet eens. “Ze moeten altijd mij hebben”, riep hij verontwaardigd.

Hieraan moest ik denken toen ik sommige reacties las op de nieuwste straf voor onze club. “De UEFA moet altijd Feyenoord hebben”, was de teneur. Helaas, beste medesupporters, de UEFA hééft altijd Feyenoord, omdat de aanhang keer op keer in de fout gaat. Net als die dronken automobilist die zijn eigen verantwoordelijkheid niet wil zien.

Dit keer was het vuurwerk aan het begin van de wedstrijd tegen Panathinaikos. Ik was op dat moment niet in het stadion. Of het indrukwekkend was, kan ik dus niet beoordelen. De bedoeling was ongetwijfeld goed: steun voor de ploeg, sfeer op de tribune. Slim was het echter niet. Insiders wisten dat Feyenoord nog een voorwaardelijke straf had openstaan. Die stamde uit de Champions League-wedstrijd tegen Bayern München in januari. Een duel dat de meeste supporters zich vooral herinneren door de fanatieke 3-0-overwinning. Toen moest de scheidsrechter de partij vlak na de aftrap staken wegens vuurwerk.

De UEFA heeft die voorwaardelijke straf omgezet in een definitieve. En daar bleef het niet bij. Er kwam nog een schepje bovenop: tijdens de komende twee Europese thuiswedstrijden moet de hele Gerard Meijer-tribune leeg blijven. Een collectieve straf die zowel de harde kern als de gewone supporters pijn doet. Stel je voor: je hebt een passe-partout gekocht en moet nu de helft van de Europese thuiswedstrijden missen.

“Collectieve straffen zijn oneerlijk,” las ik. Daar zit wat in. Ik ben ook tegen collectieve straffen. Maar het vuurwerk was kennelijk zó massaal dat de hele tribune als dader is aangemerkt.
“Ze pakken Feyenoord altijd extra hard aan,” las ik ergens. Nee, beste medesupporters, we worden niet zwaarder gestraft dan anderen. We zijn gewoon te vaak achter elkaar in overtreding. Zolang we fakkels blijven afsteken in het stadion en vasthouden aan “no pyro, no party”, krijgen we boetes, straffen en lege tribunes.

En dat is zonde. Normaal gesproken ben ik liefhebber van de sfeeracties die supportersvereniging De Feijenoorder organiseert. Ik ben ook lid van die club. Fantastische spandoeken, schitterend eerbetoon aan clubiconen en geweldig vlagvertoon bij de opkomst van de elftallen. Het zorgt geregeld voor een grandioze sfeer. Soms gaat het mis. Zoals bij de confettiregen voorafgaand aan de topper tegen PSV. Waarschijnlijk had niemand kunnen vermoeden dat het, mede door de wind, zo’n troep op het veld zou worden. Ruim een kwartier kostte het om de rotzooi met bladblazers aan de kant te krijgen. Dat uitstel ging ten koste van de concentratie van de spelers. Gelukkig had PSV daar evenveel last van.

Wat er bij die wedstrijd gebeurde, kun je nog scharen onder onvoorziene gevolgen. Maar vuurwerk in het stadion? Dat is geen ongelukkig toeval. Het is een keuze. En die keuze heeft gevolgen. Nu zitten duizenden Feyenoordsupporters straks thuis en moet de ploeg het zonder hun steun doen, zonder dat magische gezang van vak S. Dus laten we ophouden met wijzen naar de UEFA. Die doet wat ze altijd doet: straffen uitdelen bij overtreding van de regels. De enigen die daaraan echt iets kunnen veranderen, dat zijn wij. De keus is helder, kameraden: No pyro or no support.

Met rood-witte groet,

Hasko