Column: Pleurt op met je complimenten: punten willen we!

De beste ploeg sinds Bayern, luidde het oordeel van de Stuttgart-volgende pers na de door Feyenoord met 2-0 verloren wedstrijd in de Europa League. Nou jongens: bedankt. Maar we nemen volgende keer liever drie lelijk gestolen punten mee.

Het wil dit jaar nog niet lukken in de topwedstrijden. Feyenoord won er om precies te zijn niet eentje. Ja: thuis tegen Fenerbahçe wonnen we, om vervolgens in de return keihard onderuit te gaan. Tegen AZ zag het er tot 2,5 seconde voor het eindsignaal hoopvol uit, maar onze zwaarbevochten voorsprong haalde het laatste fluitsignaal niet. En als je Panathinaikos als topper wilt meerekenen, dan mag dat. Maar tegen Aston Villa, VfB Stuttgart en in de competitie tegen PSV ging het mis. No points. En dan tel ik Braga niet eens mee. Dat was gewoon een matige ploeg met een nog minder optreden van Feyenoord. Zelfde uitkomst, overigens.

Het spel biedt hoop. Feyenoord heeft echt goed gespeeld in een aantal van die wedstrijden. Het eerste uur tegen Villa? Wow! Het eerste uur tegen Stuttgart? Damn! Feyenoord kreeg goed druk op deze uitstekende tegenstanders. Voetbalde zelf regelmatig met gemak onder hun druk uit. Stond goed, vooral verdedigend. Creëerde mogelijkheden. Heerste veelal op het middenveld, onder leiding van rijzende ster Valente. Enig probleempje: het benutten van de echte kansen, die je op het hoogste niveau maar weinig krijgt. Dat wilde niet goed lukken. Feyenoord vergat zichzelf te belonen, heet dat dan in de media.

Ander probleempje: het lukt nog niet om dat hoge niveau langer dan een uur vol te houden. Iets met een deksel en een neus. Maar Robin van Persie maakt zich geen zorgen, vertelde hij na de wedstrijd tegen Stuttgart. Hij is trots op zijn team. Op de speelwijze. Op hoe zijn ploeg voor de dag komt. Op het lef om risico’s te nemen. “De meeste wedstrijden zullen wij gaan winnen als we zo spelen,” weet Van Persie. Waarna hij aangeeft dat je soms niet krijgt waar je recht op hebt. Het past in zijn analytische manier van werken. Het heeft niet zoveel zin om naar het resultaat te kijken, want dat hangt van veel factoren af. Soms zit het mee, soms zit het tegen. Wat kun je dan wel? Kijken wat je kunt doen om de kans op winst zo groot mogelijk te maken.

Van Persie heeft gelijk. Want zo werkt het natuurlijk. Voetbal is geen jurysport waarbij het team dat het leukste speelt wint. Het gaat om doelpunten. Uitsluitend om doelpunten. En dus kan een bal drie centimeter meer naar links of naar rechts het verschil maken. Of een al dan niet gegeven penalty of rode kaart. Of een moment van onoplettendheid. Of een bevlieging van een tegenstander die op normale dagen nog geen deuk in een pakje boten schopt. Dat is hoe voetbal werkt, en dat maakt het ook zo leuk.

Maar mijn supportershart verzet zich hiertegen. Want dat kijkt alleen naar resultaat. Ik wil gewoon dat we winnen. Elke wedstrijd weer. Liefst met mooi voetbal. Maar goed, als dat er een keertje niet inzit, dan toch liever een gestolen 1-0-winst dan een onterechte nederlaag terwijl wij “recht hadden op meer”. Dat slechte spel bij winst, daar kan ik wel mee leren omgaan. Geschiedenisboeken werken trouwens hetzelfde. Die kijken ook alleen naar winst. Naar resultaat. Naar prijzen. Of je in de voorronde van een toernooi voor de uitschakeling twee keer zeer goed gespeeld had en geheel ten onrechte werd uitgeschakeld? Daar heb je alleen wat aan bij een pubquiz met voetbalnerds. Verder interesseert dat niemand.

Ik probeer mezelf te trainen in geduld. In zelfvertrouwen. In overtuiging. Want ik weet: als je zo blijft spelen, dan ga je de meeste wedstrijden winnen. Zelfs van heel goede tegenstanders. Vooral omdat we zien dat deze ploeg zich blijft ontwikkelen en elke week beter lijkt te worden. De grootste risico’s op het pad naar succes zijn blessures, fitheid in de laatste fase en het afronden van kansen. Maar als Feyenoord dat onder controle krijgt en verdere stappen kan zetten, dan kunnen we ons opmaken voor een prachtig seizoen!

Eentje voor in de geschiedenisboeken.

Met rood-witte groet,

Raymond