Leo Sauer breekt door bij Feyenoord: ‘Ik wil niet de nieuwe Paixão zijn, ik wil Leo Sauer zijn’

Nog maar negentien jaar oud en nu al een vaste naam in de basis van Feyenoord. Leo Sauer weet wat er van hem verwacht wordt. Hij moet de leegte vullen die Igor Paixão, vorig seizoen de beste aanvaller van de Rotterdammers, heeft achtergelaten. Dat is een zware taak, maar de jonge Slowaak doet het met opvallende rust.

In een interview met Voetbal International vertelt Sauer openhartig over zijn ontwikkeling en de vergelijking met zijn Braziliaanse voorganger. “Ik spiegel me aan Paixão”, zegt hij. “Hij kwam jong binnen, moest wennen aan Nederland en aan het niveau. In zijn eerste seizoen was hij nog niet zo goed, maar daarna was hij niet te stoppen. Dat pad wil ik ook volgen. Rustig groeien, beter worden en belangrijk zijn voor Feyenoord.”

 
Van NAC naar De Kuip
Sauer heeft hard moeten werken om te komen waar hij nu staat. Afgelopen seizoen speelde hij op huurbasis bij NAC Breda, waar hij fysiek en mentaal sterker werd. “Bij NAC moest ik vechten voor elke bal”, vertelt hij. “Ik was gewend dat ik de bal vanzelf kreeg, maar daar moest ik er echt voor werken. Twee keer zoveel sprinten, twee keer zoveel duels. Dat heeft me beter gemaakt.”

Zijn periode in Breda bleek de ideale voorbereiding op het Feyenoord van Robin van Persie. “Ik voel dat dit mijn seizoen is”, zegt Sauer vol overtuiging. “Ik wil laten zien dat ik niet alleen een talent ben, maar iemand die beslissend kan zijn. Dat vertrouwen krijg ik van de trainer en dat wil ik terugbetalen.”

 
Hoe Feyenoord hem ontdekte
De band tussen Sauer en Feyenoord begon op het EK Onder-17 in Nederland. Hij scoorde tegen Oranje en speelde een uitstekende wedstrijd. “Na afloop sprak Mark Ruijl, toen scout van Feyenoord, met mijn vader”, vertelt hij. “Ik zou eigenlijk naar Freiburg gaan, maar Feyenoord had een beter plan. Mijn vader wilde graag Robin van Persie ontmoeten en toen dat gebeurde was het voor ons allebei duidelijk. De Eredivisie was de perfecte stap.”

Sindsdien is Sauer niet meer weg te denken uit Rotterdam. “Feyenoord gaf me de kans om te groeien en mezelf te ontwikkelen. Daar ben ik dankbaar voor.”

 
De steun van Hancko
Binnen het team vond Sauer al snel steun bij zijn landgenoot Dávid Hancko. “Hij was echt mijn grote broer”, zegt Sauer. “Hij hielp me met alles, van tactiek tot taal en zelfs hoe ik me moest aanpassen aan Nederland. Dávid is de meest toegewijde speler die ik ooit heb gezien. Iedereen bij Feyenoord gunde hem zijn transfer naar Atlético Madrid. Dat zegt alles.”

Hoewel Hancko nu in Spanje speelt, blijven de twee contact houden. “Ik kijk bijna al zijn wedstrijden. Hij blijft mijn voorbeeld, niet alleen als voetballer maar vooral als mens.”

 
Rustig, maar dodelijk effectief
Leo Sauer is niet iemand die veel praat of met grote gebaren zijn emoties toont. “Ik ben van nature rustig”, legt hij uit. “Soms lijkt het alsof het me allemaal niets doet, maar dat is niet zo. Ik voel juist veel, alleen laat ik het niet altijd zien.”

Zijn debuut tegen Sparta Rotterdam staat nog vers in het geheugen. Als invaller maakte hij de gelijkmaker en vierde dat op zijn kenmerkende manier. “Iedereen vond dat ik rustig bleef, maar voor mij voelde het alsof ik ontplofte van binnen. Dat is gewoon wie ik ben.”

 
Europese aandacht
Zijn naam bleef niet onopgemerkt. Tijdens de interland tegen Duitsland speelde Sauer een ijzersterke wedstrijd waarin hij de ervaren verdediger Antonio Rüdiger dolde. “Toen die beelden online kwamen, zag ik dat fans van Arsenal, Liverpool en Manchester City schreven dat hun club me moest halen”, zegt hij lachend. “Dat is natuurlijk leuk, maar ik ben gelukkig bij Feyenoord. Deze club heeft me de kans gegeven om te groeien en ik wil hier prijzen winnen.”

 
“Ik ben hier nog niet klaar”
Sauer heeft nog een contract tot 2028 en is niet van plan om De Kuip snel te verlaten. “Ik was erbij toen Feyenoord kampioen werd, maar speelde toen nauwelijks. Dat voelt niet als míjn titel. Ik wil kampioen worden terwijl ik echt belangrijk ben. Dat is mijn doel.”

Met zijn vaste plek op links en het vertrouwen van Van Persie lijkt dat moment dichterbij dan ooit. “Ik voel me thuis in Rotterdam”, besluit hij. “Ik ben nog jong, ik wil leren, beter worden en belangrijk zijn. Ik ben hier nog lang niet klaar.”